Πάλι με χρόνους, με καιρούς

“Πάλι με χρόνους με καιρούς”

Κατέβαινε απ' το βουνό, κανείς ως τότε δεν είχε ανεβεί εκεί ψηλά· μόνο κάποια παράξενα σκυλιά είχαν προηγηθεί  -  ήταν αυτά που είχαν φτιάξει τα μεγάλα μονοπάτια. Κατέβαινε, κι έβλεπε να είν' γυμνά τα δέντρα που μιλούσαν  -  τι ο χειμώνας ο τραχύς έτρεχ' απείρως πιο γοργά απ' τα δικά του πόδια.

Δεν πρόλαβε τον αυτοκράτορα, ούτε την αυτοκρατορία  -  πλέον τις βρύσες είχε η Τουρκιά, ήταν το μέλλον μελαγχολικό, ήταν καμέν' η χώρα. Δεν πρόλαβε την πένθιμη, την όμορφη τη δύση:   “Σώπασε κυρά Δέσποινα και μη πολυδακρύζεις, πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναι”.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ

Τη μέρα που χάθηκε ο James Dean

-Τη μέρα που χάθηκε ο James Dean-

Ανεξήγητες διαδρομές μπροστά από μοντέρνα μπαρ, πίσω από γερά χτισμένες εκκλησίες. Μουσικές απ' τη δεκαετία του πενήντα, το rock and roll και πάλι εκτός νόμου, οι μπάτσοι κυνηγούσαν πρωταγωνιστές  -  και τ'  αεροπλανοφόρα φεύγανε προς το άυλο του κόσμου μονοπάτι· η αυτοκαταστροφική ροή κάθε πολέμου πάντοτε τρέχει με διακόσια.

Οι πόλεις άλλαζαν φουστάνια τακτικά, οι διαγωνισμοί χορού έμοιαζαν με μαραθωνίους  -  και τα μεγάλα τραύματα των μικροαστικών μαζών βάδιζαν στην ανυπαρξία. Εγκύκλιοι και καλλωπιστικά φυτά, αποδεκτή μορφή ανατροπής:   η αναρχία  -  απορία ή θαλασσοταραχή, μα η συντήρηση δεν το αντέχει το απρόοπτο· απ' το πρωί ο θάνατος βασάνιζε τη νεολαία, σε σφαιριστήρια, σε κλαμπ, σε πρακτορεία του ΠΡΟ ΠΟ και σε μουσεία

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ

Ελληνική διαδρομή

-Ελληνική διαδρομή-

Λες:   δεν αντέχω  -  δεν μπορώ

Πλήθος τουρίστες σε φωτογραφίζουν

Μιλάς αργά  -  με παύσεις

Η οικουμένη δεν καταλαβαίνει από χρονικές διαδρομές

Είσαι και βασιλιάς, είσαι και βλάκας.

Βλέπεις παλιούς σου φίλους να γεννούν επίχρυσα αβγά

Βλέπεις τον εαυτό σου έξω

Πρέπει να μένεις μακριά απ' τις βδομάδες των τυφλών

Η οίηση είν' ένα δώρο που διαβάζεται διπλά

Κράτα το στόμα σου κλειστό

Τα σύμφωνα έχουν στεφανωθεί με δάφνινα στεφάνια.

Αρχές του εικοστού αιώνα

Ταξίδεψες με υπερωκεάνια για την Αμερική

Μέσον του εικοστού αιώνα

Τα τρένα για τη Γερμανία σε γεράσαν. 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ

Από μεσαίωνα σε μεσαίωνα

-Από μεσαίωνα σε μεσαίωνα-

Σαν νύχτωσε, εγώ είχα βαρεθεί τη συντροφιά του ανεξήγητου, στην τηλεόραση δύο ομάδες πολεμούσαν, κανείς δεν άκουγε το σκηνοθέτη, τα περιθώρια απέκλειαν τη μοναξιά. Κάποιοι αυτό το λεν ακόμα και μαγεία - όμως υπάρχουν και μικρά μπαλκόνια σε οικοδομές που γνωρίζουν και αποκρυπτογραφούν τις καταστάσεις. Όμως, τότε ήταν μεσαίωνας, τότε το ανεπίτρεπτο ήτανε νόμος, τότε όσοι φιλόμουσοι απέμεναν στις γειτονιές, αρέσκονταν στο να ακούν μόνο βιολιά και κάτι άκομψα τεράστια ταμπούρλα.

Ένας ωραίος διφορούμενος λαϊκισμός μας κυβερνούσε - πανευρωπαϊκώς και παγκοσμίως, τότε η τζαζ δεν είχε εφευρεθεί, η δημιουργικότητα ήτανε αποκλειστικά και μόνο χρόνος:   χρόνος ως φάντασμα από αυτά που οδηγούσαν σε εξορκισμούς τους ιερείς της εποχής - οι άνθρωποι ήσαν απλές απεικονίσεις.

Αστική τάξη, χειραφέτηση και δικαιώματα:   άγνωστες λέξεις για την τότε εποχή, μονίμως το φθινόπωρο μου χτύπαγε την πόρτα, έκανα τα πειράματά μου μυστικά  -  σε τέτοιες περιπτώσεις, η μύηση στη θέληση για αλλαγή  πρέπει να γίνεται με τρόπο μυστικό, κάτι που συνεχίζεται ως τις σημερινές ημέρες.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ

Ψυχεδελικό πρωινό

-Ψυχεδελικό πρωινό- 

Εκτός ονείρου, εντός μεγάλου χάσματος
Ήλιος, φως, ηρεμία, τεμπελιά
Παράδοξο, είναι Δευτέρα
Απ' το χθεσινοβραδινό το rock and roll
Δεν επιβίωσε κανείς
Αφήσαμε τις πειστικές υπογραφές
Στις τίμιες ημέρες.

Από την άλλη τη μεριά η παιδική χαρά
Ένας ξεχωριστός, μοντέρνος κόσμος
Ήταν τα πάντα θέμα συνουσίας
Δεν σταματούσα να αλλάζω κωδικούς
Το νέο αίνιγμα θα έπρεπε να ζήσει.

Αισχροί πουλούν την ομορφιά σαν όνειρο
Πάθος για τη διάρκεια
Διαφορές, παράνομα συντεταγμένα ραντεβού
Στης γειτονιάς την άκρη η αρχή
Στο κέντρο της πλατείας της τελειώνει η ζωή
Η ποια ζωή;
Η πρώτη ή η δεύτερη; -
Δέκα μηχανικοί δεν ξέρουν τι να κάνουν.

Δικαιοσύνη τύπου Ουκρανίας και φαντάσματα
Γονείς, φίλοι και γκόμενες
Δωσίλογοι της κατοχής ψυχροί και τιμημένοι
Καμιά εμπιστοσύνη στο παρόν
Ζήτω οι προαιώνιοι εχθροί:
Οι δημοσιογράφοι, τα γλυκά
Τα ψυχεδελικά ναρκωτικά
Οι γνώσεις που δεν έχουμε
Ο Ιανός, οι πόρνες, τα κοπάδια
Οι πόρτες μιας θητείας
Οι άγνωστε φυλές του Ισραήλ
Τα ιαματικά λουτρά της αναρχίας.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ

Η αποστολή

(Η αποστολή)

Μετά έν' άλικο διάλειμμα άλλαζε πάλι ο καιρός, είχαν ασπρίσει οι βουνοκορφές και η Μεσόγειος ολόκληρη έψαχνε για να βρει μια διαφορετική μητέρα. Σαν πρόφερε το "αμήν" ο ιερέας, ο χρόνος είχε γεμίσει κατσαρίδες μεσαιωνικές, τα ουρλιαχτά των λύκων ακουγόταν δυνατά, ένα τεράστιο φεγγάρι κοίταζε βλοσυρά από ψηλά την πολιτεία.

Πριν μία μέρα είχα επιστρέψει απ' το όνειρο, έβλεπα τα παιδιά να μην καταλαβαίνουν τι συνέβαινε και να χαμογελούν - ίσως από συνήθεια. Είχα προλάβει να ελέγξω κήπους, ιπποφορβεία κι όλα τα εξωτερικά δωμάτια των εξωχικών κατοικιών μα τα αγάλματα ήτανε αναρίθμητα και σ' ένα μήνα θα 'φτανε η πιο μεγάλη νύχτα.

Ακολουθούσα την πομπή, ψιθύριζα ένα τροπάριο μοναστηριακό, θα έπρεπε τη γνώση να γλιτώσω και ύστερα ν' αποσυρθώ, διαλέγοντας το πιο απόκρυφο από τα μονοπάτια.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ

O MONOMAXOΣ

-Ο μονομάχος-

Φοβόμουν, κι η νύχτα είχε προχωρήσει αρκετά για να 'χω χρόνο κι άνεση για μ' αφεθώ, για ν' αφιερωθώ, να νιώσω έρωτα επάνω σε οπίσθια παρθένου. Είχα τις στάχτες, της ανακάτευα, μάντευα πράξεις παρελθοντικές, γινόμουν αρλεκίνος, κορόιδευα τον πάνσοφο λαό, γινόμουν άνθος σαρκοβόρου λουλουδιού και ύστερα γεράκι.

Όλα για την πατρίδα:   ο μέλανας ζωμός, τις περικεφαλαίας τα φτερά, το καροτσάκι για τα ψώνια. Όλα για την πατρίδα, κι ας ήμουν ανυπότακτος, κι ας με τιμώρησ' εκατό φορές ο χρόνος. Έπρεπε να 'χα φύγει, το είχα καταλάβει, ήμουν πια έτοιμος, στο μέτωπο είχα χαράξει το ποσό, στο χέρι κράταγα γερά το δόρυ.

Παρ' όλ' αυτά, ήταν ακόμα το καντήλι αναμμένο - και ο θεός από ψηλά αγνάντευε και ολομόναχος περίμενε να δει επόμενες εικόνες.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ

ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

-Στο μουσείο-

Υπήρχε πρόβλεψη. Γνωρίζαμε για κείνο το μπουρίνι. Και ύστερα από τις πρώτες προσπεράσεις ήτανε προφανής η απογοήτευση των μικρών παιδιών - πράμεναν εν λειτουργία τα σχολεία και ονομαστικά εμείς μετρούσαμε τις μπόμπες και τις συνηθισμένες τιμωρίες των θεών.

Σου λεν:   δημοκρατία - αηδίες δηλαδή, όταν ακούγεται αυτή η λέξη από χείλη ανωτέρων (υποτίθεται) πλασμάτων. Κι όταν ξιφομαχίες γίνονται με ξύλινα σπαθιά, αλίμονο στις ατομικές ελευθερίες. Κι όταν τα χελιδόνια απεργούν, ναυάγια, αφηρημένοι εραστές και όμορφες νεαρές δασκάλες περιμένουνε στη στάση τη γνωστή της πέμπτης λεωφόρου.

Δημοσκοπήσεις:   σαφώς και είναι πιο μπροστά οι τελευταίοι των φανατικών - ήταν τότε που περιμέναμε ξανά να ρθουν μεσάνυχτα:   σημείο Αναστάσεως που συνηθίζει να 'ναι πιθανή - κι η διαλεκτική το ήξερε πολύ καλά, γιαυτό από πολύ νωρίς είχε φροντίσει να απέχει.

Νύσταζα , έβρεχε από το πρωί, τριγύρω πανικός, δεν είχα άλλες λέξεις στο τσουβάλι. Συμβιβασμοί, λουλούδια πλαστικά σε παλιακά κρυστάλλινα ανθοδοχεία, αερολογίες, κουταμάρες, προστυχιές - απ' τα βουνά κατέβαινε η μοναξιά και κάλυπτε την μέχρι τότε ιστορία, στη δυτική Ευρώπη οι μεγάλοι πύργοι ζούσανε νέες δόξες, ιδανικοί εχθροί ήταν οι μορφωμένοι, ο κόσμος άλλαζε ξανά, κάθε βουβή αντίδραση είχε σαν στόχο να απορυθμίσει τις αξίες και να κατεδαφίσει πρακτικές, να χτίσει βιομηχανίες νέων όπλων.

Βαδίζαμε πάνω στο βρεγμένο πεζοδρόμιο, εκείνο το πρωί είχε χαλάσει ο θεός την αγορά κι οι δημοσκόποι έψαχναν στα σκουπίδια για χαμένους πανηγυρισμούς, βγαλμένους από χρόνια αφθονίας - δίχως την αφθονία γίνονται ισχυροί οι ύποπτοι κι όσοι παράγουν φο μπιζού για ώριμες κυρίες.

Παρ' όλη τη βροχή θ' αργούσε να νυχτώσει, θα 'πρεπε και εμείς να βρούμε εν' απάγκιο. Μπήκαμε σ' ένα μουσείο, έβρεχε πλέον δυνατά κι εντός αυτού τ' αγάλματα είχανε χάσει τα ωραία πρόσωπά τους, πίσω από αυτά υπήρχαν αρκετές σκιές που παραμόνευαν σαν σχέδια στους τοίχους - και όλ' αυτά συνέβαιναν μέσα σε  έν'  αρχαιολογικό, αόρατο, παράξενο μουσείο.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ

Παλιά κακή συνήθεια

-Παλιά κακή συνήθεια-

Δημόσιο πάρκο

Απαντοχή ή δυτικός πολιτισμός

Σακάκι φράγκικο ή ινδιάνικο φτερό

Οίνος ή δυστυχία.

Ιστορία, θάνατος, χρησμοί

Αλκιβιάδης ή Κασσάνδρα

Τα γεγονότα δεν πουλάνε

LSD και αρκετή δημοκρατία

και βέβαια αναξιοκρατία.

Προκλήσεις κι αναλύσεις

Αυτοϊκανοποίηση, ρεαλισμός

Μπροστά πατρίδα - πίσω φασισμός

Εκκλήσεις για ενέργεια, ελληνικό δημόσιο

Και απολύσεις.

Νεκροί γονείς, ημιθανής θρησκεία

Αναφορές στο παρελθόν

Μοντέρνα ουτοπία

Το στοίχημα, το λόττο, το προπό

Πλέον τους άπιστους

Τους δέρνουν στον ποπό.

Τουρκιά, Ανατολία, μακριά

Έφοδος σε σκυλάδικο

Δουλειά σε σκουπιδιάρικο

Μισή ντροπή - μισή αλήθεια

Αγάπης προσμονή -

Παλιά κακή συνήθεια

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ

Σημεία

-Σημεία-

Σημεία του ορίζοντα, σημεία στον ορίζοντα

Σκατόψυχοι πολίτες, διαιτητές, λαχεία

Η φωτιά καίει, αντίστροφα μετράει ο καιρός

Τα τείχη συμβουλεύουν.

Υπέρ των άστρων ο αγών

Ο έρανος υπέρ των αδυνάτων

Το δείπνο πάλι μυστικό -

Υπέρ όλων των γλάρων.

Τάματα, εκλογές, θαυματουργές εικόνες

Πάνω από τη γη η ποίηση

Πέρα από τον χρόνο τα μυστήρια

Μετά το sex αγάπη.

Τρομοκρατικές οργανώσεις, ψυχρές αλήθειες

Φόβοι μελλοντικοί γεννάνε αναρχία

Σημεία των καιρών

Κι άλλα πολλά σημεία.

Με τις ευχές των αγίων σημείων λοιπόν

Με της αυριανής ημέρας την πατρίδα

Με της σημερινής ημέρας τα κενά

Με των αγνώστων ποιητών τα μυστικά 

τα λόγια.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ

Ο βασιλιάς της χρονοπολιτείας

-Ο βασιλιάς της χρονοπολιτείας-

Άυλα ικριώματα σε κεντρικές πλατείες.

Τα έβλεπε και δεν μιλούσε. Πλήθος άγρια άλογα

διέσχιζαν τις κεντρικές οδούς, κι η πολιτεία

νοσταλγούσε μέρες που περάσαν. Ταπεινωμένος

μοίραζε τον εαυτό του σ' ένα πλήθος αδιάφορους

μικροαστούς και έγραφε ποιήματα για μοναξιά,

για θέσεις μη λυτρωτικές και για παλιούς αστερισμούς

που ξέχασε ο ουρανός κι τους θυμούνταν οι τυφλοί

λίγο προτού πεθάνουν.

Κάθε πρωί καθόταν μόνος του σ' ένα προσήλιο παγκάκι,

κάθε απόγευμα δήλωνε στους θεούς την απιστία του

και κάθε βράδυ ανανέωνε την πίστη του στον κόσμο

των ονείρων.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ