ΧΩΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

(Χώρος - χρόνος)

Δρόμοι: ανοικτοί!

Χρήματα: υπακοή!

Εάν δεν πεις: "ακολουθώ"

στο μέλλον δεν υπάρχεις.

Βήματα: οι αγορές!

Ποιήματα: για πρόσφυγες!

Αν δεν βρεθείς εκεί μακριά

αλήθειες δεν θα μάθεις.

Χώρος: η αφορμή!

Χρόνος: ειν' όλη η ζωή!

Αν στο σκοτάδι δεν μετράς

τραγούδια δεν συνθέτεις.

Αμαρτία: ουρανός!

Εξουσία: πόλεμος!

Εάν οι μέρες σου αργούν

στ' αλήθεια έχεις φύγει.

Απουσίες: σταθερές!

Παρουσίες: άγνωστες!

Αν δεν μιλάς με τα πουλιά

ποτέ δεν θα πετάξεις.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ

ΠΕΝΤΕ ΣΠΟΥΡΓΙΤΙΑ

ΠΕΝΤΕ ΣΠΟΥΡΓΙΤΙΑ

Δοκιμασία πρώτη: η αμφισβήτηση...

Δοκιμασία σταθερή, επαναλαμβανόμενη, πιστή,

Ως αν το ανοιξιάτικο χορτάρι.

Είναι τιμή να βλέπεις πράγματα

Πισ' από μύρια άλλα.

Είναι τιμή να σου μιλούν

Οι όμορφες γυναίκες...

Ξέρεις... Το ξέρεις...

Μην κρύβεσαι...

Χιόνια υπάρχουνε ακόμα στα βουνα

Κι ας έχει φύγει ο Φλεβάρης.

Χρώμα καφέ, χρώμα ροζ...

Χρώματα που μιλούν,

Που τραγουδούν, που κλαίνε.

Αυτό σημαίνει γνώση...

Κι όποιος την βρίσκει προχωρά

Κι όποιος την έχει ειν' ο νικητής

Κι όποιος την χάνει φεύγει...

Δοκιμασία δεύτερη: αποδοχή του τέλους...

Ξέρω... Ξέρεις... Ή,

Ίσως δεν ξέρουμε κι οι δυο

Της ματαιότητας οι χρόνοι

πού μας βγάζουν.

Πού και γιατί;

Προσπάθειες αιτιολόγησης θεσμών

Που αργο - σβήνουν.

Κι εντέλει, τι είναι βεβαιότητα;

Υπάρχει, άραγε, η Ατλαντίδα η χαμένη;

Κι εμείς; Πόσες προσπάθειες

θε να καταναλώσουμε ακόμα;

Μάθε να λες: "δεν ξέρω"...

Μάθε να βρίσκεις τους σοφούς

και να μιλάς μαζί τους.

Είναι απλό: περιμένεις...

Και ύστερα χτυπάς με φλογερό σπαθί

Τον δράκο με τα δεκατρία τα κεφάλια.

Βλέπεις; Βλέπεις αυτό που βλέπεις;

Βλέπεις σκιές διάφορες,

Βλέπεις και συννεφιές και ακεφιές

Για αποστρατευμένους.

Βλέπεις τον ήλιο σαν αχλύ

Κι ακούς να κελαηδούν

Πέντε σπουργίτια

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ

ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ

- Οι ελπίδες -

Δεν υπάρχουν
άλλοι τάφοι
ανοικτοί.
Σουρουπώνει
και οι πόνοι
σταθεροί.

Έι φίλε!
Τα πράγματα ειν' αλλιώς...
Οι ελπίδες,
μας καρφώνουν
διαρκώς...

Τα καρφιά
χτυπιούνται τώρα
με το φως.
Διαρκείας
ενεστώτας
συνεπώς.

'Ει φίλε!
Σκέψου - μη μιλάς...
Οι ελπίδες
ειν' το τώρα
και για μας.

Έξω χρώμα,
μέσα χώμα...
Δυστυχώς!
Τα λεμόνια,
τα σεντόνια.
Αληθώς!

'Ει φίλε!
Δείξε δύναμη!
Οι ελπίδες
κρύβουν λόγων
την φωνή!
Απόστολος Βεργής

-Ζεϊμπέκικο- (Ψεύτης φονιάς)

-Ζεϊμπέκικο-

(Ψεύτης φονιάς)

Αγέρας φύσηξε ψυχρός,

καιρός βαρύς και πονηρός

στη λίμνη των θαυμάτων.

Μια πτώση, ένα γεγονός,

ζωής ο δρόμος ο πικρός,

ροή θολών πραγμάτων.

Τον φόνο παραδέχτηκε,

ο δικαστής το δέχτηκε

- μα ήταν ένα ψέμα.

Χειμώνες καλωσόρισε,

τα χελιδόνια γνώρισε,

ψάχνοντας για το τέρμα.

Πορεία άπληστη μετά

σε σίδερα και σε μπετά,

υπομονής πεδίο.

Κι ο ουρανός να μελετά

τα όνειρα και τα φυτά

-ποίηση στο θρανίο.

Ήτανε ψεύτης ο φονιάς,

ήταν καμάρι μιας γενιάς,

ήταν της μοίρας θύμα.

Το λάθος δεν διορθώθηκε,

το πάθος εκτονώθηκε

- τόσο πολύ το κρίμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ