Η απάντηση

(Η απάντηση)

Λυτρωτικό απόγευμα για κείνους που πολέμησαν, για κείνους που αγάπησαν πολύ, για κείνους που ξεχάστηκαν στις μουσικές μιας φυσαρμόνικας από τα χρόνια που περάσαν.

Ελληνικός καφές, σε καφενέ απ' τους παραδοσιακούς, απέναντι απ' όλα τα μυστήρια του κόσμου, απέναντι απ' τα τρελάδικα, παρέα μ' έναν αργόσυρτο μαγευτικό εσπερινό και ήχους μελαγχολικούς από καμπάνες.

Ανέκφραστοι οι άγγελοι, οι ρόλοι τους υπόγειοι, μοιραίες οι φωνές τους. Μπορεί οι ονειροπόλοι  να μην έφταιξαν για τίποτα, γνωρίζουν όμως τον εκβιασμό που λέγεται ζωή - και έτσι αποχώρησαν πριν απ' τους λιθοβολισμούς, πριν από τη δημιουργία μύθων.

Κι όταν ο ήλιος θα χαθεί, κάποιοι θα βγουν και θα μιλήσουνε για αλλαγές στις γάτες, στα μωρά, στους αφελείς και στους περήφανους που πήγαν στρατιώτες. Κι όσο η ώρα θα περνά, η νύχτα θα διαμορφώνει άλλες συμμαχίες, κι όσο η ώρα θα περνά, μια γέννηση κι ένας σταυρός θα συμβολίζουν τη δροσιά υης αθωότητας, θα μένουν κάτω από έλατα, θα γράφουν με τ' αριστερό, θα διαψεύδουν την αξία των δυνάμεων, θα εκδικούνται όσους βιάζονται πολύ να μεγαλώσουν.

Για αρκετούς, οι λύσεις βρίσκονται στον ουρανό και το “αντίο”, έχει σημασία διαφορετική από αυτή της λησμονιάς γιατί εντός τους βασιλεύει η δειλία: Ακόμα λίγος ήλιος, έστω και χρώματος πορτοκαλί, έστω και αρκετά ευτελισμένος. Ακόμα λίγος ήλιος και λιγοστή ζωή να βλαστημά τις ανηφόρες, να βλαστημά κάθε ευγενική ψυχή που διαρκώς επιθυμεί το κάτι παραπάνω.

Απαντώ: Υπάρχει κάτι περισσότερο απ' τα αινίγματα τριγύρω, αρκεί να βγείτε στις πλατείες και να μετρήστε τα παιδιά που παίζουνε εκεί, ή να επαναλάβετε λόγια επαναστατών απ' τους αγνώστους, από αυτούς που χάθηκαν γιατί δεν βόλευε να ζουν εδώ κανένα.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ

ΓΥΜΝΗ

ΓΥΜΝΗ

Ξένος ή ανανεωμένος: Ξυπνώ μες στην αγάπη, όντας αφηρημένα μαγεμένος από την ουτοπία που μου προσφέρει αφειδώς ένας μεγάλος έρωτας, ή επιστρέφοντας από μιαν άλλη  εποχή για ν΄αποκτήσω εμπειρίες.

Το μυστικό είν' ένα άδειο σπίτι, το μυστικό είν' η απόσταση του μείον απ' το συν.

Έχεις απογυμνωθεί, είναι ξεκάθαρο το ότι βλέπω κι ότι νιώθω - και οι επιλογές: χιλιόμετρα ατέλειωτα στο δρόμο της πυράκτωσης που τον λατρεύουνε οι μήνες του καλοκαιριού κι όλοι οι έρωτες που οδηγούν σε παραλίες.

Δεν είσαι το φεγγάρι, ούτε η άνοιξη (μιας κι είναι ήδη καλοκαίρι), ούτε θυμίαμα Λαμπρής, ούτε και αποβάθρα.

Είσαι εκείνο που μπορεί να γίνεις κάποτε -  αν το θελήσεις: μπορείς να γίνεις, η απόλαυση, το μίσος, η σκιά, ένα παιχνίδι.

Ένα παιχνίδι για μεγάλους εραστές, για υπερ - ώριμους φιλάργυρους ηγέτες, για πολλαπλούς εκτοξευτές του σπέρματος που έχουν πάντα δίκιο.

Ραντεβού στα τυφλά ή ποίηση;

Η ποίηση ξέρει πώς γίνεται να φεύγεις (με ελεύθερο το προς τα πού) -  το ραντεβού είν ' κάτι στιγμιαίο, με άγνωστο το αύριο και με τις προσμονές να γράφονται στο τότε.

Φεύγεις ή φεύγω; Μα πώς; Είσαι γυμνή, ανυπεράσπιστη - έχεις και μια ψυχή να κουμαντάρεις.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ

Στην απαγορευμένη ζώνη

(Στην απαγορευμένη ζώνη) 

Βρωμιά, ατσάλι κι αλουμίνιο: είν' μακριά απ' το δικό μου καλοκαίρι η ζωή - και το λιμάνι άφυλο γιατί τα έχει όλ' αυτά η δόξα.

Κάθε απόγευμα χτυπάει η καμπάνα στις επτά και στα μπαλκόνια ανεμίζουν έρωτες και πολύχρωμες μπουγάδες.

Ώριμο καλοκαίρι - βαρετό,  οι τρεις χορεύτριες ακόμα δοκιμάζουν το φινάλε, οι γάτες νιαουρίζουν πιο αργά, οι πόλεις εκδικούνται.

Καφές ή Coca Cola, κι ανάμεσα σε πέντε μπλουζ, η Σωτηρία Μπέλλου.

Τηλεφωνικά καλώδια παντού, οι δρόμοι διώχνουν τις πουτάνες τους - κι εκείνες εκδικούνται, έχοντας μεταμορφωθεί σε εικονίσματα που βρίσκονται σε κορυφές από τα πιο μεγάλα παραθύρια.

Βρωμιά, ατσάλι κι αλουμίνιο: ηχηρές χιλιόχρονες αποχετεύσεις όπως τα εθνικά τα reich και οι καταχραστές της αθωότητας των ποιητών κι όσων μετρούν αστέρια.

Αγάπες σε τιμή ευκαιρίας - ομοίως και δηλώσεις που ακολουθούν. Εδώ, στην απαγορευμένη ζώνη, μετράμε τα χιλιόμετρα με το κομμάτι.

Ένα κορίτσι χαστουκίζει κάποιο γέρο πρόστυχο - φεύγει του γέρου το λευκό καπέλο που φορά κι αποκαλύπτεται (για άλλη μι φορά) η γελοιότητα του χρόνου.

Και σήμερα και αύριο, σκατά. Εδώ δεν έχουμε και λεωφόρους - δε νοιάζεται κανείς, κι οι εκδρομές γίνονται σαν παιχνίδια.

Γνωρίζω ότι νομίζετε πως σας μιλώ για την Αμερική - όμως, αυτή εδώ η ποίηση δεν ξέρει πώς υπολογίζονται οι αποστάσεις.

Άλλωστε, είν' αισθητή παντού η μυρωδιά ψημμένου χοιρινού και άπλυτης ντομάτας.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ

ΙΣΤΟΡΙΑ

Ιστορία

Γύρω, πολλοί οι άνθρωποι μα κατά βάθος ένας: Εσύ.

Γύρω, πολλά τα όνειρα, πολλές και οι εικόνες -

κάποτε βάλανε στο μέλλον μας φωτιά

οι πλάγιοι οι χρόνοι.

Λες διακοπές - σου απαντάω: Βόλτα.

Λες λόγια και δεν σταματάς ποτέ -

σου απαντώ μόνο με δυο στιχάκια.

Κρατάς το μαύρο και το κόκκινο στα δυο σου χέρια -

μου μένει το πορτοκαλί κι ο δρόμος προς τη δύση.

Πολλά τα πρόσωπα μα κατά βάθος ένα: Το δικό σου.

Πολλά τα κύματα, πολλά και τ' ακρογιάλια -

μικρή η ιστορία μας, την έπνιξαν τ' αστέρια.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ

ΑΥΤΟ - ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ

(Aυτο - γεωγραφία)

Ζώντας από την θάλασσα μακριά, μαθαίνω

πως η ομορφιά δημιουργείται. Ανάμεσα σε δύο εκκλησιές

και μια πλατεία, βρίσκεται όλη μου η η περίπλοκη ζωή

και τα φεγγάρια μου που βάφονται με ώχρα.

Νυχτώνει. Μάζεψα εκατό μικρά ποτάμια, 

χάρισα εκατό βελούδινα τριαντάφυλλα

για ν' αποκτήσω εν' αγκάθι, να τρυπηθώ μ' αυτό,

του αίματός μου τη μορφή ν' αναγνωρίσω.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ

ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ

ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ

Ψυχή που βγήκε  Κυριακή     σ' αυτή τη γη σεργιάνι

Ξερίζωσε μικρούς Χριστούς     από τα κοιμητήρια,

Κρέμασε τα δισάκια της    σε μακρινές πλατείες

Κι ύστερα πήγε μακριά     να ξαποστάσει κάπως,

Για να τριτώσει το καλό,    για να βρεθεί ο δρόμος

Για να περάσουν τα πουλιά     και να γυρίσουν κι άλλοι.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ