ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

TO TEΛΟΣ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Πού να σταθεί ο ήλιος

Όταν του βγάζει το απομεσήμερο απαγορευτικό;

Σίγουρα γεγονότα δεν υπάρχουν στη ζωή -

Οι ποιητές γνωρίζουν.

Σπαραχτικά κινούνται οι σκιές

Κι αυτοσαρκάζονται οι πολυκατοικίες.

Αυτό το φως, είναι ο φύλακας,

Ειν' ο πιστός μας φύλακας

Κι είναι καημός ο χρόνος που περνά.

Ευρωπαϊκά λάθη.

Ευρωπαϊκά, μα τόσο αμερικάνικα

Που ξεκινούν από την Κω

Και φτάνουν στην Τρεμπλίγκα.

Ξέρω πως θα χαμογελάσουν οι ροφοί,

Πως θα φορέσουνε δικτυωτά καλσόν

Οι φίνες μαζορέτες.

Ε, ας γίνει κι αυτό...

Αν τα χαμόγελα προσφέρονται

Ως δώρα χρονικά,

Η θάλασσα ειν' ένα σύνολο

Από μεγάλα πάθη.

Τα μάτια πονούν.

Σκοτάδι, χημικά και το λευκό

Των τοίχων της ανάγκης.

Και ότι κι αν συμβεί

Ειν' η Σελήνη ο επόμενος σταθμός

Κολόμβων και Πιζάρο.

Η ανθρωπότητα πλέον κάνει δίαιτα,

Οι στρατηγοί μετρούν εφόδια επόμενων πολέμων,

Η άνοιξη βαριέται και δεν τραγουδά

Και οι θεσμοί αλλάζουν.

Τα πράγματα είναι απλά.

Τα πράγματα μετά κάποιες στιγμές

Δεν θα υπάρχουν.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ