10.«Περιστρεφόμενοι
χοροί»
Ψυχή
και θάνατος, θάνατος και ψυχή: κατάργηση
δομών που αντιγράφουνε το χρόνο, που
αντιγράφουν των χρησμών την μέθοδο, την
διαδικασία. Τώρα, οι λίγοι που απομείναμε,
μπορούμε να μιλάμε για ιδέες φωναχτά,
μπορούμε να μιλάμε για αξίες ηθικές,
καθισμένοι στην άκρη από έν' αγρόκτημα,
καθισμένοι στην άκρη ενός αόρατου
γκρεμού, στην άκρη μιας υπέροχης, γκρίζας,
υγρής και αφιλόξενης πατρίδας. Ναι! Τα
ερείπιά μας είν' έργα τέχνης. Ναι! Ήταν
οι πανοπλίες μας από χαλκό, και δεν
αντέξανε τ΄ ατσάλι. Ναι! Μπορούμε να
ερωτευόμαστε ακόμα. Μπορούμε να
ερωτευόμαστε τις πέτρες. Μπορούμε να
ερωτευόμαστε το γκρι και τον ατμό, και
να δημιουργούμε σύννεφα, από αυτά που
ειν' φορές, που γίνονται προστάτες των
συνόρων. Ωριμάσαμε πια! Βαρεθήκαμε πια!
Ο δρόμος της δικιάς μας λευτεριάς,
φτιάχνεται με επιχειρήματα της λογικής,
φτιάχνεται με υπέρβαση του πόνου· γιατί
τα όνειρα που κάνουμε είναι δικά μας,
γιατί είναι δικιά μας η ζωή, και μάρτυρες
αυτής ειν' οι ψυχές μας... Ψυχές και
θάνατος, θάνατος και ψυχές: χοροί που
περιστρέφονται, ζητώντας λίγο χρόνο·
λίγη αγάπη, δηλαδή, κι ένα ουράνιο τόξο.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου