«Αφορμές
για "έξοδο"»
Κατασκευαστές
κολάσεων - βροχοποιοί, αρτίστες σε μεγάλα
καμπαρέ μίας πρωτεύουσας, δίνουνε
εντολές, κι η κοπελιά χορεύει. Μας έμαθαν
να ζούμε μες στη νύχτα, να βρίσκουμε
προσανατολισμό από τα φώτα τα αχνά, από
τον ήχο των φτερών μιας μέλισσας, που
κλείστηκε έξω απ' την κυψέλη. Κάποτε
ήταν και τα σύμβολα μια λύση, κάποτε
είχαν και τα εικονίσματα μιλιά. Υπάρχουν
και αυτοί που επιμένουνε στο λάθος,
γιατί δεν έχουν χρόνο για να ψάξουν και
να βρουν: τι είναι το πραγματικά σωστό
και τι μας ξεπερνάει. Πόσους ξεριζωμούς
να ανεχτεί κανείς, ακόμη·
και πόσα τα νεκρά τα περιστέρια που θα
βρει; Για κάθε μία γέφυρα από το παρελθόν,
που πέφτει, χτίζονται δέκα νέες - και τί
μ' αυτό; Και τι θα πει «καημός», εάν δεν
έχει κάποιος δύναμη να τον εκφράσει;
Δεν φτάνουν οι βροντές των κεραυνών για
να ξυπνήσουν τους ανθρώπους, ούτε της
νότας η "φθορά" για ν' ακουστεί
διαφορετικά η λέξη «μέλλον». Σημειώνω
τις σκέψεις μου αργά· στο παρελθόν τις
έδενα ως μια ουρά σε χαρταετό, και
προσευχόμουν στο Θεό, να ρθει από τον
ουρανό και να τις βρει το ρεύμα. Ο ουρανός:
ακάθαρτος, ο ουρανός γεμάτος σύννεφα,
γεμάτος λέξεις άγνωστες, και αφορμές
να βγει κανείς στις λεωφόρους, να βρει
μοναχικά ξενοδοχεία στην εξοχή και να μονάσει.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου