«Αόρατη πόρτα»

«Αόρατη πόρτα»

    Καπνοί πυκνοί έβγαιναν απ' τις καμινάδες. Είχε νυχτώσει από νωρίς· φοβότανε τον εαυτό της η νυχτιά − αυτό ήταν όλο κι όλο. Ήταν κι ένα όνομα πολιτικού, γραμμένο πάνω στην πλάκα της απέναντι γωνίας, που χαρακτήριζε μία ολόκληρη, μεγάλη συνοικία − σαν χιόνιζε δεν γλίτωνε κι αυτή από την υγρασία∙ όπως και τ' όνομα, όπως και όλα τα ονόματα, ζώντων και τεθνεώτων.

    Κρύωνα! Δεν ήμουν άλλο τίποτα, παρά ο εαυτός μου∙ και δίπλα μου, αόρατη η πόρτα η μεγάλη − πρόλαβα και την έκλεισα για τους εχθρούς, προτού να φτάσουνε στη γη, οι πρώτες οι νιφάδες.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ