«Ποια ζωή μου;»

«Ποια ζωή μου;»

    Ήμουν το κυνήγι μίας χρεοκοπίας. Πίσω από το νοσοκομείο, οι γύφτοι άπλωναν τα ρούχα τους στη γη. Έπρεπε να γνωρίζω· έπρεπε να αναγνωρίζω το τι κρύβεται πίσω από τα πυκνά χαμόγελα όμορφων και σπουδαίων αγοριών μιας εξουσίας.

    Υπάρχουν χιλιάδες εντολές, χιλιάδες πρέπει· με περιμένουνε ξανά σε μια γωνία – κι αν ζω στην νεκρική μου την σιγή∙ δεν έχω άλλη επιλογή∙ και τρέμω, και φοβάμαι...

    Κρύβομαι πίσω από τον τοίχο της αυλής, μετρώ τα δάχτυλά μου τρεις φορές, κι ανησυχώ μ' αυτούς που λεν ότι ανησυχούν για την ζωή μου − ποια ζωή μου;

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ