ΞΕΧΝΑΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ά

ΞΕΧΝΑΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ

Ά

Στην κορφή ο ρομφαία Αγγέλου

και στην βάση παιδί που μετάνιωσε

στην αρχή μοναχά ένα γράμμα

και στο τέλος ρητό αποτέλεσμα

Των παλιών αρχηγών παρακλήσεις

κλέβουνε χρόνια

δισταγμοί αρχηγών

κυβερνάνε τον κόσμο

Στα μαύρα ντύνονται οι δορυφόροι

να ξεχωρίσουν θέλοντας

από τ' αστέρια

Μάγοι και μυστικές κραυγές

μοναξιά κυριεύει το σύμπαν

ματωμένα και ένδοξα φθινόπωρα

και χειμώνες που γλύφουν τις ήττες

σα να 'ναι οι ήλιοι

Μέσα σε δρόμους ανέμελους

νικητές είναι οι ποδηλάτες

μέσα σ' εχθρούς ακατάστατους

αρχηγός ειν' η πρώτη σταγόνα

Ώρες πρώτες και αρχικές στιγμές

ερωτήσεις που μένουν αναπάντητες –

γνώμες πρώτης ημέρας

ενοχές πριν το τέλος

Οι θανόντες υπεύθυνοι –

τα παιδιά που χτυπάνε καμπάνες

τον κόσμο βρίζοντας

Και η δόξα σαν χάδι βαδίζει

στα ποτάμια των ήρεμων κάμπων

κει που γεύονται ζωή τα περιστέρια

οι μηλιές και οι άσπροι οι γίγαντες

Κει που στόχο δεν βρίσκουν οι σφαίρες

και οι ματιές των ανδρών θηλυκά να γυρεύουνε

κει που βαφτίζουν τ' αγριόχορτα

με των ρόδων τις λέξεις:

Γραπτός - λόγος - φωνές - καλοκαίρι - ποίηση

γεγονότα που πέρασαν

τα ξεχνάει ο κόσμος.

ΑΠΣΟΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ