─ Τα παγκάκια ─

─ Τα παγκάκια ─ 

Η συνήθεια ─ ακόμη και αν δεν είναι για καλό ─, αποκοιμίζει

όπως το μέλλον που προβλέπουνε οι αστρολόγοι

όπως τα ανοιγμένα τα φτερά των παγονιών

που γίνονται αόρατα σαν κλείσουν.

Το μπλέ τεράστιο ποτάμι

δίπλα του ειν' η όμορφη, μα μικρόσωμη, γυναίκα που αθλείται ─

ειν προφανές, ότι η ποίηση ανήκει στα παγκάκια

ιδίως το φθινόπωρο, που ντύνονται στα κίτρινα με φύλλα.

AΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ