— Εξήγηση πρώτης βροχής —

— Εξήγηση πρώτης βροχής —

Βροχή από όνειρα

μέσα σ' αυτό που λένε φαντασία —

πρώτη πραγματική βροχή του φθινοπώρου

πάνω στων δρόμων την καυτή μελαγχολία.

Μου λείπεις

μου λείπουν οι αντανακλάσεις του φωτός

πάνω στα καστανά σου τα μαλλιά—

πάνω στα μάτια σου.

Τι λέω;

Φθινόπωρο δεν έτυχε να είμαστε μαζί ποτέ∙

γιαυτό πάντα φθινόπωρο

είναι που ξεκινάνε οι βροχές.

Στην στάση, δυο κοπελιές συνομιλούν∙

κρατούν στα χέρια τους (σε πλαστικά...) καφέδες.

Η ζωή επιταχύνει συνεχώς, σαν τρένο

που μόλις έχει φύγει απ' το σταθμό

και τρέχει προς το μέλλον

και τρέχει προς επόμενο σταθμό

που και το ίδιο δεν γνωρίζει το ποιος είναι.

Κι αυτό, γιατί φθινόπωρο θα πει

ταξίδι προς τον άγνωστο σταθμό

που 'ναι μετά τα σύνορα

μιας νοητής πατρίδας.

AΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ