O ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΚΑΙΡΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

O ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΚΑΙΡΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

Τόσο, όσο μία περίμετρος γηπέδου αχανούς, ή μια μαρμαρυγή. Ο περιορισμός, ειν' ισοδύναμος με ένα γύρο, με μια πορτοκαλάδα, ή με το κοίταγμα ενός μεγάλου αετού, όταν χιμά σε βάραθρο, για να σκοτώσει φίδι.

Κράτος εν κράτει - βαθμολογία τελική: τρία κομμάτια δρόμου - ο Κένταυρος, ο φωτεινός Μινώταυρος, ένα νυχτέρι. Κι όλα αυτά, μια τελευταία ιστορία, πριν απ' την αποκάλυψη, πριν από κάποιο μέλλον. Μια ύφεση, πριν απ' το τελευταίο κύμα - η αμμουδιά με περιμένει μόνη, χρόνια πια· κουράστηκε· κουράστηκα· δεν έχει παραπέρα.

Αυτό θα πει: χρήμα. Αυτό θα πει και αφορμή. Οι παγετώνες ρευστοποιούνε συνεχώς στην σημασία τους. Στην Ριτσώνα και φέτος τα πεύκα θα καούν. Ο Αλωνάρης δικαιώνεται. "Η φύση εκδικείται".

Ίσως και να ξανάγραφα κάποια ωραία λόγια. Ως μια επιστροφή σ' ένα φυλάκιο στρατιωτών, από τα ξεχασμένα - από αυτά με τις ξυλόσομπες και τις παραλλαγές μιας δύσης.

Κρατώ σαν αποστείρωση, τον κουρνιαχτό - και σαν σημάδι μαι γυναίκα, που περπατά μονάχη της γυμνή πάνω σε στάχυα - απέναντι μια καστροπολιτεία· δίπλα, μια αρτεσιανή πηγή· δίπλα απ' την πηγή, πολλά τα δέντρα.

Ειν' ένα πέρασμα, απ' την απλότητα σε μια μαγεία, ο ρόλος καθενός από τα όνειρα. Τα περιστέρια ψάχνουν στ' αυλάκια για νερό. Οι χοροί, καλά κρατούν. Τα τέρατα κοιμούνται - δεν έχω αυταπάτες: θα τελειώσει κάποτε κι αυτή, του μολυβιού η μύτη.

Σαφώς, έχουν το κόστος τους και οι επιλογές - απόδειξη: τ' αρχαία τα χαλάσματα, τα νιάτα που περνούν, ο λήθαργος μιας σαύρας, τα γεγονότα, που αλλάζουνε βδομάδα την βδομάδα, μένοντας πάντα ίδια.

Αυτό με ικανοποιεί, ξέροντας, πως δεν είμαι μόνον εγώ που έχω χάσει - οι τσέπες κενές και το κυνήγι σκάρτο. Δεν ξέρω... Προτιμώ μιαν άλλη θέση - μιαν αλλαγή παράξενη, ενός ωραίου κόσμου.

Με βασανίζει συνεχώς η πρόσκαιρη γυναίκα, πηγαίνοντας στο έπειτα της ομορφιάς, στο έπειτα σώματος γυμνού, στο έπειτα μιας κολασμένης μέρας. Η μαρτυρία είναι διαρκής. Το κρίμα δεν υπάρχει. Το γράμμα της το αρχικό είναι το Βήτα. Το γράμμα μου το αρχικό είναι το Άλφα... Άλφα, Βήτα,...: η αρχή. Η αρχή και ύστερα κάτι άγνωστο τελείως.

Η σκόνη την καλύπτει. Η σκόνη του καλοκαιριού. Ο ήλιος πέρασε. Ο ήλιος γέρνει· ο ήλιος γέρνει πίσω απ' τα βουνά. Η νύχτα ξημερώνει, κι ένα φεγγάρι όμορφο μεσουρανεί και λέει:

"Είδες παιδί π' αγάπησε, είδες το παλικάρι;"

Κανένας δεν του απαντά - δεν του μιλά κανένας.

Σιγή! Παντού τριγύρω μια σιωπή, όπου τα κρύβει όλα. Πίσω απ' όλα μια μετάβαση, μια μαριονέτα και ένα κλάμα παιδικό στο κέντρο μιας πλατείας.

Σημασία: στα χρώματα. Σημαία: το ζαρκάδι. Σημεία των καιρών: οι απουσίες. Καινούριο γράμμα: το Σίγμα. Νέα πίστη: η αγάπη. Νέα αίσθηση: ο έρωτας. Αποτέλεσμα: θυσία. Αποτέλεσμα: μνήμη. Αποτέλεσμα: αιώνας.

AΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ