ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΉ

ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΉ

Ο Βούδας υπήρξε αυτοκράτορας του χώρου, στων πειρασμών την χρονική την πολιτεία. Ανθεκτικός και δύσκαμπτος· αφηρημένος και υποτελής στην άρνηση αποδοχής των κοφτερών συναισθημάτων. Αλλά εκτός όλων των άλλων, κάπου υπάρχει και μια θάλασσα γαλάζια· και μέσα της υπάρχουν άφθονα νησιά, που έχουν πάνω τους, έστω και μία Παναγία.

Τα τείχη της Ακρόπολης μιλούν για ιστορία. Γέρνουν οι πλάστιγγες των αρετών, προς τα εκεί που γράφει "Έρως"· Κι ως να μπορέσει να σκεφτεί κανείς, η ερωμένη γίνεται μια όμορφη μητέρα. Τα σπίτια, οι ρόγχοι των θανάτων, οι γλάστρες και τα ληγμένα γιατρικά, προσβλέπουνε σε θαύμα· για ν' αναπνεύσουν, για να σωθούν, αφού ειν' κόκκινο ακόμη το μολύβι - εξωτερικά, γιατί το γράψιμο του, γίνεται διαφανές, σαν την απόφαση του μπάρμπα Χάρου, εις τον γνωστό το όμορφο τραγούδι του λαού μας.

Η εποχή, που ήμουν ατημέλητος, έχει ξεπεραστεί· άλλαξαν και τα εξαπτέρυγα γραμμές και χρώμα. Περνούν από τα μάτια μου μπροστά φθαρμένοι μύθοι. Εγώ είμαι εδώ και γράφω. Εγώ θα είμαι εδώ πάντα και θα γράφω. Κι ασ' τους αυτούς να φτιάχνουν στο μυαλό τους ιστορίες. Άλλωστε είναι γνωστό: τους ισχυρούς δημιουργεί η τύχη.

Στους λόφους με τους σκίνους, δικαιοσύνη απαιτούν μόνο οι λιβελούλες. Στον Γοργοπόταμο αν ανθίζουν κάθε άνοιξη θραύσματα από νάρκες. Κανείς σωστός δεν πέθανε ποτέ.

Έχοντας μες στο στόμα μου, του κοχυλιού την γεύση, προσεύχομαι στους Άγιους Πατέρες: μία για την αγάπη, μίας για την κραυγή· για να ολοκληρώσει τ' όνειρο μια νεαρή γυναίκα.

AΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ