ΘΑΜΠΟ - ΖΕΣΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ

ΘΑΜΠΟ - ΖΕΣΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ

Θαμπό - ζεστό απόγευμα. Γυρεύει ο ιδρώτας τις ενδιάμεσες στιγμές για ν' αναπνεύσει. Στους δρόμους. κινούνται μοναχά, τεράστιες πομπές αυτοκινήτων - γίνονται σήμερα, σ' όλες τις εκκλησίες γάμοι. Όμως τα πεζοδρόμια ανήκουνε στους νέους, ανήκουν στους παλιούς, ανήκουν σ' όσους ζήλεψαν στον ουρανό τ΄ αστέρια, σε όσους θέλουν να απογειωθούν - την γη να μην αγγίζουν. Βλέπω μέχρι εκεί, που επιτρέπουνε τα μάτια μου. Αισθάνομαι να έρχεται βροχή. Ένα μωρό βυζαίνει απ' την μάνα του, τις τελευταίες τις σταγόνες από γάλα. Αυτές οι τελευταίες οι σταγόνες, μοιάζουνε να 'χουν μέσα τους και σκόνη από χρυσάφι. Ο ήλιος απομακρύνεται. Της εκκλησιάς χτυπάει η καμπάνα. Νταν - νταν και τα εξαπτέρυγα, ανέρχονται, στου ιερού τον χώρο. Νταν - νταν, στα μνήματα, ανάβουν τα καντήλια. Νταν - νταν, δυο άσπρα περιστέρια, πετάνε αγκαλιά προς τον βορρά.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ - ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ