ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΝΥΧΤΏΝΕΙ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΝΥΧΤΏΝΕΙ

Σαλπάρει το απόγευμα μέσα στο χρώμα το σταχτί. Τρεις άνθρωποι στο πεζοδρόμιο απέναντι, γίνονται άυλοι και δεν υπάρχουν. ο <<Όβερ>>, έχει να φανεί καιρό. Προτάσεις, φτιαγμένες μοναχά με κύρια ονόματα, υπάρχουν στο χαρτί μου - κατάσταση αγνοουμένων, κατάσταση επιβολής ζωής. Ο άνθρωπος επάνω στην μοτοσυκλέτα, έχει το κράνος στο δεξί του μπράτσο κρεμασμένο. Μέσα στο κράνος, ειν' όλες του οι σκέψεις. Μέσα στο κράνος, είναι η πρώτη του ζωή. Περνάει, εξαφανίζεται. Είναι ο χρόνος. Είναι ο χρόνος, που δεν σκέφτεται καθόλου, που οδηγεί με ένστικτό και με το ένα χέρι μόνο.

Στις αρένες του διευθυντηρίου μιας μεγάλης πολιτείας, γίνεται χαμός, από οδηγίες, κραυγές και σκούρα χρώματα στους τοίχους. Και ολ' αυτά, ενώ το χέρι μου, μοσχοβολά σαπούνι. Και ολ' αυτά, την ώρα, που ξυπνάνε οι οχιές, από τον ύπνο του προσωρινού θανάτου του χειμώνα. Εκεί τρελαίνεται μία πατρίδα. Εκεί γίνεται άθραυστη η μύτη του μεγάλου μολυβιού. Αυτό θα πει, να επιβιώνεις κλαίγοντας. Αυτό θα πει, πως και οι πιστοί, κάποτε τελειώνουν.

Θα έρθουν όμως και ημέρες, από ετούτες διαφορετικές. Και ασκήμια και η σκλαβιά, θα μείνουν μοναχά στις θεωρίες - γνώρισα και δειλινά φτιαγμέν' από μετάξι· κι οι φίλοι, περιμένανε στην ακροθαλασσιά. Δεν έμαθα ποτέ μου να ψαρεύω - υπήρξα όμως ψάρι για αιώνες. Έτσι απώλεσα κάθε δικαίωμά μου· και νοσταλγώ και ψέγω, κάθε τι. που είν ωραία αλλά ψεύτικο.

Απ' τον Ντονέτσκ μέχρι την Χιροσίμα, μία ανοησία δρόμος. Στην άκρη του πεζοδρομίου, σε μία χαραμάδα, φύτρωσε αγριολούλουδο· μοιάζει να έχει σκύλου κεφαλή, μα είναι ροζ και όμορφο. Παπούτσι επαρκώς πολυτελείας το πατά, άνδρα, όπου φορά κοστούμι. Το λουλούδι κείται νεκρό και τσαλαπατημένο. Ένα μικρό, πραγματικό σκυλί, το βλέπει και ουρλιάζει και θρηνεί. Την φύση, την καταλαβαίνει μόνο η φύση.

Εμπρός μου, ειν' αυτό που θέλω, που ζητώ: η ηρεμία. Ίσως σύντομα να γυρίσει κάποιο χάος, μια καταιγίδα, κάποιο πρωινό. Είμαι μόνος, ειμ΄ αδιάφορος. Είμαι στην σκέψη δούλος μυστικός - κράτος εν κράτει της ζωής. Και ολ' αυτά, την ώρα που νυχτώνει.

AΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ: ΦΥΡΔΗΝ ΜΙΓΔΗΝ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ