Η ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΕΝΟΣ, ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΕΖΗΣΕ ΠΟΤΕ

      Σκεφτόμουνα τις αλλαγές που γίνονται στον κόσμο, όταν παρουσιάζει ο καιρός μεταβολές. Είναι και που το σύμπαν περιστρέφεται και περιστρέφεται, σαν μία βίδα τεράστια, που μεγαλώνει και πιέζει και απλώνεται, μέσα σε ένα σύμπαν δεύτερο, εναλλακτικό, που υπάρχει, έτσι απλά για να υπάρχει – γι’ αυτόν το λόγο κάθε απόγευμα, πάω και στέκομαι εμπρός από ναούς, ζητώντας εξηγήσεις. Όχι, δεν με περιμένουν οι σοφοί εκεί, αλλά και τι να κάνεις, αφού ολ’ από κάπου περιμένουν εντολές για κάποια ρύθμιση.

      Στα παραθύρια τους όμως, οι νεαρές κυρίες, κάποτε συνηθίζαν και κρεμάγανε εσταυρωμένους, πιστεύοντας πως έτσι μεγαλώναν, άλλα κάθε που τα ποτάμια φούσκωναν, αλλάζανε και οι θεσμοί – και από πού να γλιτώσει τελικά κανένας την ζωή του.

      Είχανε μία λύση δώσει τα ιπτάμενα χαλιά. Φερμένα λέει από την Περσία – βέβαια εγώ αυτό το αμφισβητώ, ασχέτως αν κανείς δεν νοιάζεται, όμως μία τους και μία μου… Άλλωστε ήξερα και πετούσα και τώρα άγνωστο πως,  ακόμη καταφέρνω και μετακινούμαι χωρίς να γίνομαι αντιληπτός, παρά μοναχ’ απ’ τα πουλιά – έτσι αν δείτε να πετούν παράξενα τα περιστέρια, ξέρετε…

      Υπήρχαν όμως κι άλλοι τρόποι για να λύνονται διαφορές. Μαχαίρια, πιστόλια, δίκαννα,…, αινίγματα και παροιμίες και όποιος απαντούσε λάθος στις ερωτήσεις που του έκανε μία βεζυροπούλα, μαύρο καταραμένο φίδι, που τον έφαγε – έτσι  περάσανε τα παιδικά μου χρόνια όμορφα, δίνοντας εξηγήσεις ή μετρώντας απορίες, τύπου: τι είναι η ζωή, τι είναι η αγάπη ή από πού προέρχονται τα όνειρα· και ο καθηγητής μας των θρησκευτικών, είχε τόσο, μα τόσο υπομονή, που…

      Και έτσι έμαθα τότε να πιστεύω: σε ένα θεό, σε ένα διάβολο, σε μια γυναίκα, σε μία ιδεολογία· είναι θέμα έρευνας μεγάλης, αυτή η δύναμη της πίστης· όμως υπήρχε, όπως υπήρξαν και υπάρχουνε και οι μεγάλοι πόλεμοι στον κόσμο· άλλος ένας τρόπος για να γίνεις φλογερός λαϊκιστής, είναι το να μιλάς για ολ’ αυτά, αλλά λέμε τώρα…

      Στην γειτονιά μας υπήρχανε, εκτός απ’ όμορφα κορίτσια και πολλά λεφτά· δυο – τρείς τα είχανε και αρχικά τους εζηλεύαν όλοι, ύστερα όμως το κράτος έριξε άφθονο το χρήμα στον λαό και όλα ξεχαστήκαν· όμως εγώ την έχασα την Αμαλία και καλά να πάθω, αφού όπου μόνιμος φτωχός και η ερωτική αποτυχία ειν’ εξασφαλισμένη· όχι βέβαια ότι κι οι πλούσιοι πετύχαν κάτι· απλά, είχανε χρήματα για μάταια σπατάλη.

      Περνάγαν όλοι τους πολύ καλά κι εγώ ίσως καλύτερα απ’ όλους· στο κάτω – κάτω, εκείνοι ζούσαν, ενώ εγώ προσποιούμουν ότι ζω, αφού χρειάζεται και πονηριά για να πετύχεις.

 ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ: ΜΑΘΗΤΙΚΑ ΤΕΤΡΑΔΙΑ
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΙΝΗΣ