Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΥΧΤΑ

(Η τελευταία νύχτα)

Υπέρ αγνώστων γυναικείων ποταμών

Υπέρ θαυμάτων τα οποία αφορούν επόμενες ημέρες

Κι ένοχος πάντα είν' ο ταύρος τού κορμιού -

Πιο στρογγυλά τα γράμματα και πιο μεγάλα

Επιβράδυνση - αλλά δεν πέφτω

Κρατάω μια καρδιά στα δυο μου χέρια

Το άγιο κύπελλο ζητώ 

Βλέπω, ακούω, οδηγώ:

Με πνίγουν όλ' αυτά τα μυροφόρα τείχη.

Κι αν είν' περίπατος ο έρωτας

Ας περπατήσουμε μαζί μες στη βροχή

Κι αν έχουν δίκιο οι σκιές των φορτηγών

Ας τις πατήσουν τις λακκούβες

Ας μας μουσκέψουν τα παλτά

Ας μοιάζουν με φεγγάρια τα φανάρια τους μετά:

Ευλογημένος και αυτός ο νέος χρόνος.

Ποιος χρόνος, ποιος αιώνας και ποιο τζάκι;

Θέλω να μου ποζάρεις μα

Να σε ζωγραφίσω δεν μπορώ - δεν ξέρω•

Ρίχνω τα κούτσουρα, ρίχνεις την αστερόσκονη:

Η μοίρα τού ανθρώπου είναι Εαυτός -

Λύνω τα μπερδεμένα σου πλοκάμια.

Μας δείχνει ο καθρέφτης

Μας δείχνουν οι καθρέφτες των λαών

Μας δείχνουν όλοι οι καθρέφτες 

Γίναμε πρόσωπα, γίναμε όνειρα, γίναμε πεταλούδες;

Τα αίματα, τα αίματά μας

Είμαστε ίδιοι ή δεν είμαστε;

Ο σεβασμός, ο σεβασμός

Η τελευταία νύχτα.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ