Το τελικό αποτέλεσμα

(Το τελικό αποτέλεσμα)

Ώσπου όλους τους κέρδισε το δίκαιο του τέλους - κι εκείνη που 'χε φύγει δακρυσμένη, επέστρεψε νεκρή από τη νύχτα των μεγάλων θαλασσών, επέστρεψε ως άγαλμα σε συνοικιακή πλατεία.
Την είδα πάλι ζωντανή μετά δυο - τρεις δεκαετίες, αγέραστη να περπατά μπροστά απ' το σχολείο μας, δίπλα από την εκκλησιά μας, γύρω από το χρόνο. Την είδα και την πίστεψα - βράδιαζε και στα μουσεία των μεγάλων ιδεών ανάβανε τα φώτα ένα – ένα:
Η Παναγιά, δεν είν' μοναδικότητα - όταν αλλάζουνε οι εποχές, φτιάχνει όλα τα όνειρα που διαφοροποιούν τα ήθη και τα πάθη. Κι όσο για τα προπορευόμενα χαμόγελα, ο Αύγουστος είναι μήνας οριακός κι αχάριστος, μήνας της αορίστου τεμπελιάς, μήνας που αγαπάει το μεσαίωνα και τα παλιά τα κάστρα.
Επιστροφές; Ποιες επιστροφές; Όλα είν' θέμα επιδείξεων: και τα βουνά, και τα ρολόγια, και τα φυτά, κι όσοι πληρώνουν ακριβά την ομορφιά και την αθανασία. Όλα είν' θέμα κάποιας εξαργύρωσης που αφορά φιλόδοξες - βεβαρημένες αμαρτίες.
Φιλολαϊκά λάθη δεν υπάρχουν. Υπάρχουν, όμως, οι καημοί, και τα τραγούδια που αρέσουν στο λαό και που τα ραδιόφωνα τα κρύβουν συστηματικά, παίζοντας επικίνδυνα παιχνίδια με τιμές και με τη φαντασία.
Αλλά, υπήρξαν και εγκλήματα τα οποία έγιναν για να περνά η ώρα - σαφώς και θα ακολουθήσουν κι άλλα, γιατί, οι λέξεις που υπάρχουνε ακόμα επαρκούν και το Δημόσιο παρέχει εντυπώσεις· θέμα που αφορά, συνήθως, διοικητικά συμβούλια, με πιθανές μεταβολές να έχουν προβλεφτεί και οι υπερβολές να αποκτούν και επιπλέον βάρος.
Και βέβαια, υπάρχουν και οι οικογένειες: μικρές, μεγάλες, άγνωστες και γνωστές - η χρήση: με το μεροκάματο και δεν ισχύει τίποτα χωρίς επτά σφραγίδες.
Ούτε περίοδοι προσαρμογής, ούτε και οίκτος για μη έχοντες, ούτε και έστω μια ελάχιστη ζωντάνια: Μιζέρια που βολεύει μόνο αριθμούς - όσο λιγότεροι, τόσο και πιο καλά, αφού η ανεξαρτησία είν' εξάρτηση κι ο λόγος: αυτοκίνητο φορτωμένο με τεράστια χωνιά και απ' αυτά ακούγεται συνέχεια να κλείνεται το ρήμα “υπακούω”.
Στο τέλος απομένουν χαρτοπαίκτες άφραγκοι στα περιστύλια των ιερών που ντρέπονται να γίνουνε ζητιάνοι, γιατί, η περηφάνια είναι γένους θηλυκού και δεν σηκώνει άγκυρες, αστεία και στρατιωτάκια ψεύτικα, υπεύθυνα για μέρες παραισθήσεων, υπεύθυνα για πίστη σε ανύπαρκτες υπάρξεις.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ