- Η ΣΤΡΑΤΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΡΙΛΕΣ -
Η κυρία Αποστόλου εκείνο το πρωί
φορούσε μαύρο κιλοτάκι.
Η θάλασσα ήταν φουρτουνιασμένη.
Σε όλη τη Μακεδονία
ο καιρός ήτανε βροχερός.
Οι ορειβάτες είχανε χαθεί
μες στην πυκνή ομίχλη.
Η κυρία Αποστόλου φερόταν
σε όλους με το σεις και με το σας.
Οι μέρες περνούσαν αργά,
είχαν σιγήσει οι ασύρματοι,
είχε πεθάνει ο θυμός.
Η κυρία Αποστόλου δίσταζε
να γδυθεί,
της χώρας τα ταξί
είχαν κηρύξει απεργία,
μόνο ο ταχυδρόμος μοίραζε
από νωρίς την αλληλογραφία
και τα άρματα του καρναβαλιού
ήτανε πλέον εφοδιασμένα με σειρήνες.
Η κυρία Αποστόλου άναψε το τζάκι,
στην παρέλαση είχαν εμφανιστεί τα νέα όπλα,
στην κουζίνα οι πατάτες είχαν βρέθηκαν
εντός του τηγανιού,
έστω για λίγο, έστω για μόνο δυο λεπτά.
Η κυρία Αποστόλου θυμόταν πάντοτε
κάποιο παλιό Ιούνη.
Τα χρόνια πέρασαν και πήγαν μακριά.
Οι μέρες μας, ταξίδεψαν
και έφτασαν στην γη
μέσα σε ένα απόλυτο ημίφως.
Η κυρία Αποστόλου έκανε έρωτα
απολαμβάνοντας την κάθε του στιγμή.
Ανταύγειες ήτανε τα δειλινά,
τόξο ουράνιο στον ουρανό είχε ανέλθει
και πίσω από τη θολή πραγματικότητα
ερχόταν η στρατιά με τους γορίλες.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου