Η ΠΑΛΙΑ ΘΕΑ

- Η ΠΑΛΙΑ ΘΕΑ -

Εκεί στην ακροθαλασσιά

χορεύει η παλιά θεά

τον έρωτα στα κύματα

ζητώντας.

Φωτάκια spot, άστρα υγρά

αποκαλύπτουν στα μαλλιά της

τρία μικρά και ακανόνιστα

φεγγάρια.

Η μοίρα θέλησε, η μοίρα έπαιξε

και την αντάμωσα στη γη

σχεδόν πριν πέντε

χρόνια.

Ήταν ήδη παλιά

- πάλιωσε παραπάνω

μη σταματώντας να μιλά

για κείνη μόνο.

Η ομορφιά είναι φυγή,

απάρνηση η αγάπη,

ο χρόνος κρύβει το μετά

και μελετά τις τύψεις.

Εκεί στον πύργο του τρελού,

του άρχοντα της μοναξιάς

φυλάνε την αγάπη

και τ' άνθη της μανταρινιάς,

μαζί με σάπια όπλα.

Ειν' γεγονός ότι στη γη

ειν' επικίνδυνο πολύ

να εισ' ερωτευμένος.

Πονάς, δεν στέκεσαι καλά,

βρίζεις - δε συλλογιέσαι:

Ευθύνη της παλιάς θεάς

που δεν σ' αγάπησε ποτέ,

μακριά σου που 'χει φύγει.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ