Θέσεις που ειν' στης αίθουσας το βάθος

- Θέσεις που ειν' στης αίθουσας το βάθος -

Λίγες κουβέντες,

ελάχιστο είναι και το φως

και η ελευθερία κρύβεται,

μένει μακριά από τις λάσπες.

Στις λάσπες μένουν οι αγώνες,

οι πραγματικότητες,

τα κάστρα των προσώπων

- λευκά αγάλματα

που δέρνονται καθώς μονομαχούν

κι η Παναγιά τα βλέπει.

Εμείς περήφανοι και μελαγχολικοί

τραβάμε τα σχοινιά

και ζωγραφίζουμε με φαντασία 

τις ημέρες.

Εμείς περήφανοι και μελαγχολικοί

βλέπουμε αρκετά μπροστά

και αφαιρούμε απ' το χρόνο μας

τις πλέμπες.

Είναι ωραίες οι γυναίκες μας,

ειν' σαν τρελά λουλούδια.

Μας κλείνουν το μάτι

- υπάρχουν ως σκοποί

για μάχες που θα γίνουν.

Είμαστε αναμνήσεις

- μας κάνανε θεσμούς,

είμαστε θύελλες

- μας κάνανε βροχούλες.

Πού πήγε τόση ιστορία;

Α, ζούμε, κοιταζόμαστε

- δεν αντιδρούμε εμφανώς.

Οι θέσεις μας είναι

στο βάθος.

Απόστολος Βεργής