ΛΟΓΙΑ

- Λόγια -

Ο κήπος μου είναι η ζωή.

Δείχνουν τα χέρια μου

πως είναι μεσημέρι.

Ανατολή ηλίου - δύση ηλίου:

Γεμάτος τάματα και τραύματα

ο χρόνος ταξιδεύει.

Μοίρα θαμμένη στην άμμο,

μοναξιά που ξεχειλίζει 

από δημιουργικές

- ποιοτικές στιγμές.

Ψιχαλίζει...

Μόνο με ένα "θα"

δεν έρχονται τα χελιδόνια.

Κρύβομαι στην κουφάλα

ενός δέντρου.

Δεν πέθανα, είμαι παιδί.

Είμαι παιδί που αγαπά το φως,

που αγαπά

πραγματικότητες μελαγχολίας.

Είμαι παιδί - είμαι ο κόσμος

κι απέναντί μου

βρίσκονται μάζες που μιλούν,

βρίσκονται μάζες που δολοφονούν,

βρίσκονται μάζες που υβρίζουν.

Ψιχαλίζει...

Μόνο με ένα "θα"

χίλιοι θεοί πεθαίνουν.

Κι αν η ψυχή μου

βρίσκει απάνεμες γωνίες

κι ξαποσταίνει,

δεν ξέρω,δεν είδα...

Λόγια ήταν οι έρωτες,

λόγια και τα ταξίδια,

λόγια και τα μικρά πουλιά

που μου φερναν χαμπέρια.

ΑΠΟΣΤΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ