Αριστοκρατικό απόγευμα

(Αριστοκρατικό απόγευμα)

Έλλειψη λογικής, σταγόνες σε φυγόκεντρες πορείες.
Ειν' άνετη η πολυθρόνα.
Δυο περιστέρια κάνουν έρωτα στον ουρανό,
δυο περιστέρια δεν καταλαβαίνουν τον πολιτισμό
όπως εμείς οι άνθρωποι της πόλης.

Τούτες τις ώρες δεν υπάρχει λογική
που δεν σκοτώνει.
Όμως υπάρχουνε ψυγεία κόκα – κόλα,
υπάρχουν και υποκριτές 
που συνεχίζουν να αρνούνται τρεις φορές.

Η ποίηση σκοτώνει την ανία.
Δεκαοκτώ πιλότοι έχουν σκοτωθεί
ψάχνοντας το τι βρίσκεται
πέρα από την δύση.
Η μέρα φεύγει,  η άνοιξη λατρεύει την βροχή.
Η ύπαρξη δαιμόνων δεν είναι 
αποκλειστική ευθύνη του Θεού.
Ο στρατιώτες στα στρατόπεδα
ασκούνται με ομπρέλες.

Το μεσημέρι άνοιξα τη ντουλάπα μου
και το απόγευμα σταμάτησα
για λίγο τη ζωή μου.
Περιφέρομαι ως άπιστος προφήτης,
δεν ξέρω πλέον τι να πω.
Άλλοι ψάχνουν ακόμη για τα κόκκινα φεγγάρια
- δεν έχω όρεξη να τους ακολουθώ.
Απόστολος Βεργής