― Το πάτωμα, το πάτωμα, το πάτωμα ―

― Το πάτωμα, το πάτωμα, το πάτωμα ―

Έκρυψε κάτω από το πάτωμα της κάμαρας

Τις δυσκολίες της ζωής

Κ' ύστερα άρχισε να θυμιατίζει βλαστημώντας –

Γελώντας δε ταυτόχρονα

Γιατί για 'κείνον δυσκολίες δεν υπήρχαν

Στη ζωή

Μα κάτω απ' το πάτωμα

(Το πάτωμα, το πάτωμα, το πάτωμα).

Μέχρι να ρθει η μέρα – η στιγμή

Να φτάσουνε στην γειτονιά οι αετοί

Να σπάσουνε το πάτωμα

( Το πάτωμα, το πάτωμα, το πάτωμα)∙

Και τότε;

"Μακάριοι οι ταπεινοί τη καρδία

Ότι αυτοί τον Θεόν όψονται!"

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ