─
Δακρυσμένοι
μαστοί ─
Δωμάτιο
παραθαλάσσιου ξενοδοχείου ταξιδεύει
όμοια
και ο έρωτας που κάναμε εκεί.
Φταίει
η νύχτα προφανώς
φταίει
και το αντίγραφό σου
που
μου το έστειλες εσύ ─
που μου το στείλαν άλλοι
και
στέκει απέναντί μου.
Φοράω
στο κεφάλι μου ένα μεγάλο κράνος.
Περίεργο.
Τριγύρω δεν υπάρχει πουθενά στρατός∙
ούτε
υπάρχουν δαίμονες με γυριστά κεφάλια.
Άλλωστε
οι ασπίδες έπεσαν πιο πριν∙
κείνη
την μέρα ακριβώς, που την γιορτάζουν
όλοι.
Ο
έρωτας πρέπει να ειν' δικαίωμα για
αετούς
όταν
μία δεκαοκτάχρονη κοιτά προς το φεγγάρι
─
όταν
τελειώνουνε και χάνουν την αξία τους
τα
όργια των ξακουστών ανθρώπων∙
όταν
απ' τους μαστούς της όμορφης γυναίκας,
της αγνής
τρέχουνε
δάκρυα πολλά, λυπούνται για τον κόσμο.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου