— Το φθινόπωρο υπήρξε μοναξιά—

— Το φθινόπωρο υπήρξε μοναξιά—

Ο θησαυρός ήταν το αγιασμένο της το σώμα

τα απογεύματα όπου μας έβρισκαν να είμαστ' αγκαλιά

στους δρόμους των μεγάλων αγορών και των μεγάλων θρήνων.

Γαβγίσματα σκυλιών ακούγονταν από τις μάνδρες ─

το τέλος ήτανε για μας επάνοδος, σε χώρα μοιρασμένη

γιατί το φθινόπωρο υπήρξε πρώτα απ' όλα μοναξιά

πριν αποκτήσει η ζωή, των φωτεινών σημείων τις εικόνες.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ