ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

Αποτυπώνεται το δειλινό, σαν μοναξιά

Για να γραφεί η ποίηση, δεν φτάνουν δύο μάτια

Ολίγοι υπερήλικες, βαδίζουν προς το πάρκο -

Πίσω τους κρύβεται, σκληρή κι αμείλικτη

Η εντολή γνωστού τους ιατρού·

Δυο ζευγαράκια νεαρά, ψάχνουν τον έρωτα

Για τ' αποτέλεσμα το τελικό αδιαφορώντας.

Η θερμότητα, είναι ζωή

Ακόμη κι αν τα παραδείσια πουλιά απουσιάζουν·

Η θερμότητα, είναι οι άνθρωποι στους δρόμους

Είναι μια μουσική από τα περασμένα -

Μια μουσική: όμοια σιωπή, όμοια ηρεμία·

Χρώματα από δύση θεϊκή.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ - ΦΥΡΔΗΝ ΜΙΓΔΗΝ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ