ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ

Ήταν η νύχτα, που ξεκινούσαν οι ψυχές ένα ταξίδι – θυμάμαι, είχα χάσει την βαλίτσα, με τα σπουδαία εργαλεία κι ήταν αυτό έγκλημα τεραστίων διαστάσεων, που όμως γρήγορα το διόρθωσα, αφού οι πρόσφυγες από την Σμύρνη, επέστρεφαν ξανά, διωγμένοι από τον ίδιο τόπο, από τα ίδια σύννεφα, από μια ίδια εκμετάλλευση αιώνων· θα 'τανε αμαρτίμα να μην τους περιθάλψω.

Ετοίμασα τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία και τους πλέον μεγάλους ουρανούς, για συμπαράσταση – δεν τελειώνουνε ποτέ τα δράματα, αν δεν υπάρχει τύχη.

Όσο για μένα, συνέχιζα ν' αναζητώ εκείνη την βαλίτσα, γεμίζοντας με λόγια, άσπρους πάτους ή ανοίγοντας με αντικλείδια, πλανήτες, που 'ταν σε όλους άγνωστοι, υπακούοντας σε άνωθεν εντολές, δικές μου.

Αφεντικό, πελάτης και υπάλληλός αντάμα· και μετά κάμποσα χρόνια βασιλιάς, μιας και κανένας πλέον τότε δεν ενδιαφερότανε γι' αυτόν τον τίτλο – τους κορόιδεψα όλους κι απ' ότι κατάλαβα το μετανοιώσαν... όμως ήτανε πια αργά για κείνους.

Βασίλεψα, κάνοντας χρήση νέων, σπουαίων εργαλείων – αλίμονο· μόνο ο Αχιλλέας να 'χε μια νέα πανοπλία και μάλιστα ολόχρυση;

Ήθελα κι εγώ και ήμουν και ζηλιάρης – όμως μου άρεσαν τα πράγματα, που ήτανε απλά· ουδέν πρόβλημα· είχα καλύψει τόσο γρήγορα τις αποστάσεις, που έφτασα να μην έχω τι να κάνω. Κι ας είναι καλά, κάποιοι απ' τους εχθρούς μου, δεν έμεινα χωρίς δουλειά – βάλθηκα να τους αποτελειώσω· φοβήθηκαν και άρχισαν να παραδίνονται...

Ο λαός βεβαίως πανηγύριζε και ήταν όπως πάντα με το νικητή (εμένα φυσικά), δημιουργώντας μου μία μεγάλη αγωνία, όταν σκεφτόμουν το τι θα συνέβαινε στην πρώτη μου την ήττα – με φώτισε ο Κύριος και παραιτήθηκα.

Είναι καλύτερο ν' αποχωρείς όταν κερδίζεις κι ας χάσεις λίγη αίγλη πιθανή· ειν' απ' την ολική καταστροφή, κάτι καλύτερο σαφώς – θέλει όμως μεγάλη εμπειρία και αν δεν πάθεις πρώτα, δεν...

Άλλωστε όλες οι τιμές, κάποτε γίνονται κι αυτές, τιμές μιας ευκαιρίας...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ: ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΠΟΙΗΣΗ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΙΝΗΣ