ΩΧ ΜΑΝΑ ΜΟΥ

Μνημόσυνα σε μέρη

Που κάποτε τελείωσε η ιστορία -

Απογοητεύσεις ανθρώπων, που αγωνίστηκαν

Κατά παντός μορφής και χρέους τυραννίας.

Ένα είδος μιας μεταμόρφωσης

Κι ο χρόνος ταξιδεύει χωρίς δάκρυα

Χωρίς πιστεύω, χωρίς μία δεσπόζουσα ιδεολογία -

Τα κοινά συμφέροντα, υπέρ πάντων

Άλλωστε, όποιος δεν γνώρισε την ανεργία

Δεν μπορεί τίποτα να γνωρίζει.

Αχ, πως βαρέθηκα να μηδενίζω

Τα πάντα, που μου μάθαν να μισώ -

Ύστερα βέβαια μετανιώνω

Αλλά τι να το κάνεις το δίκιο

Όταν έχουν περάσει οι στιγμές.

Ο χειμώνας πέρασε και ήταν ελαφρύς

Οι δεσποτάδες δημιουργούνε τάματα καινούρια -

Ωχ! Μάνα μου!

Τα μάτια μου, έχουν να δουν

Ακόμη στην ζωή˙ πολλά!

AΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ: ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΠΟΙΗΣΗ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΙΝΗΣ