Αγάπη δεν υπήρχε πουθενά. Αυτό φάνηκε μετά το τέλος... Η χημεία που υπήρξε μεταξύ τους οφείλονταν σε ανάγκες τους κοινές και σε μια αόρατη εκτίμηση που είχε αναπτυχθεί ενστικτωδώς από τον ένα προς τον άλλο. Είχε αισθανθεί μόνο την ηδονή – πιο σωστά, είχε αισθανθεί μέρος της ηδονής, συν την επαφή της μ' ένα κορμί νεανικό, ένα κορμί που δεν τολμούσε, μέχρι τότε, ούτε καν να ονειρευτεί, όντας φυλακισμένη στις μέχρι τότε συντηρητικές επιλογές της. Η στιγμή που εκείνος “τέλειωσε” επάνω της γύριζε στο μυαλό της διαρκώς. Γύριζε και την ερέθιζε:Ένας νέος άνδρας είχε τελειώσει πάνω της, όντας ερεθισμένος από 'κείνη – από τα χάδια της, απ' τα φιλιά της. Αυτό της έδειχνε ότι ο πειραματισμός της είχε κάποια αξία... Αυνανίστηκε σκεπτόμενη όλα αυτά, σκεπτόμενη την διαδικασία που 'χε προηγηθεί εκείνο το απόγευμα, Ο αυνανισμός της έγινε αυθόρμητα καθώς το χέρι της βρέθηκε να ακολουθεί τον δρόμο απ' τις σκέψεις της, τον δρόμο της ψυχής της. Και η ψυχή της συνέχιζε να αποζητά ελευθερία. Συνέχιζε να αποζητά ελευθερία κι ηδονή – στο βάθος αυτό που αποζητούσε ήταν η αγάπη, γιαυτό κι ο οργασμός εκείνου του αυνανισμού της, ήταν πιο ισχυρός από τον οργασμό του απογεύματος, γιατί, πια μέσα στον κόσμο του μυαλού της υπήρχε κι ελευθερία και αγάπη (αγάπη για την ίδια)· μιας και το μυαλό δεν φυλακίζεται ποτέ, αλλά, βρίσκει τους τρόπους και παράγει διαρκώς ιδανικά και όμορφες εικόνες.
Ο οργασμός της το απόγευμα, ήτανε οργασμός “επαφής”. Ο βραδινός της οργασμός ήτανε οργασμός “ψυχής”· κι αυτή η διάκριση αποτελούσε ένα από τα συμπεράσματα εκείνης της ημέρας. Πήρε στην αγκαλιά της ένα μαξιλάρι, το έβαλε ανάμεσα στα πόδια της. Γύρισε απ' την άλλη τη μεριά. Κοίταζε για αρκετή ώρα το ελάχιστο φως - υπόλοιπο από τα φώτα της πόλεως που έμπαινε από το μισάνοιχτο παράθυρο στο δωμάτιό της, τρυπώντας τις ημιδιάφανες κουρτίνες. Κοίταζε το φως κι έψαχνε μέσα του το δικό της. Έψαχνε το δικό της φως, έψαχνε την δύναμη που της έλειπε – την δύναμή της.
Η αγάπη είναι η πιο μεγάλη δύναμη που υπάρχει στον κόσμο. Ο έρωτας όταν βγαίνει μέσα απ' την αγάπη, ειν' ίσως, το πιο σπουδαίο, το πιο απόλυτο όπλο που 'χει ποτέ εφευρεθεί.: Όπλο αντοχής, όπλο δυνάμεως, όπλο μαγείας: ένα μαγικό μαχαίρι που όταν εμφανίζεται κόβει και ακόμη και τον πλέον δυσεπίλυτο δεσμό... Σαν όμως δεν υπάρχει η αγάπη, ο έρωτας γίνεται ένα μαχαίρι δίκοπο, ένα μαχαίρι – απειλή για τις ρομαντικές κι ευαίσθητες ψυχές, ένα μαχαίρι – απειλή για τους ονειροπόλους.
Με ένα τέτοιο μαχαίρι πειραματιζόταν η Δανάη. Πάντα υπήρχε ο φόβος να γυρίσει πάνω της απ' ένα λάθος. Ένα λάθος δόσιμο ψυχής σε πελάτη, μια λάθος εκτίμηση, μια λάθος στιγμή, θα μπορούσε να φέρουνε για 'κείνη την καταστροφή. Είχε βέβαια πάρει το ρίσκο, μα , μέσα της έβραζε και είχε μοιραστεί ανάμεσα, στην πράξη και στην αναζήτηση, ανάμεσα στο ένστικτο και την λογική, ανάμεσα στην πραγματικότητα και την ανάγκη της να μάθει την αγάπη και τον έρωτα και να τα έκανε να είναι ένα πράγμα.
Πειραματίζονταν όμως μόνο στον έρωτα και στον ερεθισμό που της προκαλούσε. Στην πορνεία ίσως είχε βρει μια λύση – δεν ήτανε όμως αυτό που ζητούσε. Παρ – όλα αυτά, όμως, συνέχιζε, και θα συνέχιζε μέχρι εντός της να αρχίσει να υπάρχει για την πορνεία μια απέχθεια – κι αυτό θα γινόταν μοναχά πηγαίνοντας απ' εμπειρία σ' εμπειρία.
Απόστολος Βεργής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου