(H κληματαριά)

(H κληματαριά)

Ειμ' ένα άυλο Εγώ, είμαι μία κληματαριά

που περιμένει να βρεθούν επάνω της σταφύλια.

Ο χρόνος κινείται, κι εγώ

στηρίζομαι στις ρίζες μου

μετρώντας καλοκαίρια και χειμώνες.

Φοβάμαι τα σύννεφα, φοβάμαι την ασάφειά τους,

φοβάμαι του αγνώστου το μετά,

σαν όλα θα γίνουνε κρασί

και θα βουτάνε μέσα του οι άνθρωποι

αγνό ψωμάκι.

Ο χρόνος μου είναι γυμνός,

είναι γυμνό το Είναι μου

μετά τόσο αγέρα·

είναι μια αμαρτία απ' τα χρόνια τα παλιά

που επιστρέφει

κι εκδικείται την ανάγκη.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ