Παιδεία ή βαρβαρότητα
- Κάθε λογική σκέψη απενεργοποιεί θεσμούς, συμβολισμούς, θέσεις εντός της ιστορίας. Διττό το αποτέλεσμα: Από την μία υπάρχει μια τακτοποίηση των πραγμάτων, σώζοντας το ανθρώπινο είδος από πλάνες, μα από την άλλη στερεί την πλάση από την υπερβατικότητα και τις ακόλουθες αυτής διαδικασίες, που είναι απαραίτητες για την προώθηση προς τα εμπρός. Είναι οι διαδικασίες που ισορροπούν (εσωτερικά) τα άτομα και δημιουργούν συνθήκες γαλήνευσης της κοινωνία. Αντιθέτως, χωρίς την υπερβατικότητα κυριαρχούν νόμοι Δρακόντιοι, Προτεσταντικά απόλυτα θεωρήματα, Ιερές Εξετάσεις, δικαιοσύνη τύπου Σαρία... Μ' αυτή την έννοια και χάνοντας το μέτρο, η λογική μπορεί μια μέρα να θεωρήσει το γέλιο ως χαμένο χρόνο, την ποίηση ως βλακεία, και άλλες τέτοιες βαρβαρότητες, που έχουν ακουστεί κάποιες φορές ,α που ευτυχώς δεν υιοθετήθηκαν ποτέ από τις κοινωνίες. Υπερβατικότητα και συναίσθημα ειν' τα αντίβαρα στην στενότητα και την απολυτότητα - όποια κι αν είναι η προέλευση αυτών, ότι κι αν αφορούν. Έπειτα χρειάζεται και η λογική (για να λειτουργεί ομαλά) κάτι να την υποκινεί μα και να την ελέγχει. Ε, αυτό είναι το συναίσθημα. Για να το δώσω παραδειγματικά: Δίνω μια εικόνα ενός νεκρού αμάχου. Αυτή η εικόνα προκαλεί στον παρατηρητή τον συναίσθημα της θλίψης και τον υποκινεί να σκεφτεί - τότε είναι που παίρνει μπροστά η λογική. Ποια λογική όμως; Η λογική της εκδικήσεως; Ή η λογική της αναζητήσεως ειρήνης; Εδώ ο φιλόσοφος θέτει το δίλημμα: παιδεία ή βαρβαρότητα.
- ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου