Η ΔΥΣΤΥΧΊΑ ΕΝΟΣ ΜΑΓΟΥ

Η ΔΥΣΤΥΧΊΑ ΕΝΟΣ ΜΑΓΟΥ

Πράγματι, εκτός από τις πολυσύχναστες οδούς, τις πολυκατοικίες, στο βάθος τα ψηλά βουνά· εκείνο το απόγευμα, είχε εμπρός του και μια γαλάζια θάλασσα, απέραντη, μεγάλη. Από ένα μπαλκόνι διπλανό, ακούγονταν ενός μωρού τα: "'ατα", τα "αγκού" και τα λεπτά του γέλια. Κοίταζε τον ορίζοντα· κοίταζε την ψυχή του. Λίγος ο αέρα - το κύμα όμως πολύ (πρέπει να ήταν φαινόμενο παλίρροιας ). Κάποια πουλιά, που πέταγαν στο βάθος, μοιάζανε να 'ναι μαύροι γλάροι. Άρχισε να πιστεύει, άρχισε να ανησυχεί. Ο ήχος ενός τζιπ και μιας μεγάλου κυβισμού μοτοσυκλέτας, τον κάνανε να ταραχτεί, ν' ανατριχιάσει. Τι γύρευε η θάλασσα εμπρός του; Που είχε πάει όλη η παλιά στεριά; Χτύπησε το χέρι του επάνω στο τραπέζι, όλος νεύρα - το τραπέζι, έγινε γλάστρα. Ήτανε μάγος, έβλεπε και μπροστά - πολύ μπροστά· κι αυτό ήτανε μια μεγάλη δυστυχία.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ - ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ