Στους δασκάλους μου

- Στους δασκάλους μου -

Φεύγουν τα πρόσωπα - μένουν τα έργα.

Μένει ο σπαραγμός κάθε «αλήθειας»·

μένουν τα «χρέη» αυτών που είναι ζωντανοί

προς όσους έχουν φύγει.

Κι όμως· δεν ειν' μνημόσυνα αυτά τα έργα,

είναι «παραγωγή δημιουργών»,

είναι «δημιουργίες εκ του μηδενός»,

είναι «δημιουργίες νέες».

Αυτοί γίναμε - αυτοί μας έφτιαξαν.

Κάποιοι «υπάρχουμε» - άλλοι «ευτελιστήκαν»,

ο χρόνος τους ξεπέρασε,

τον χρόνο τον «εξύβρισαν»,

τον χρόνο τον πουλήσαν.

Κάποιοι «υπάρχουμε» και θα «υπάρχουμε»·

είμαστ' «εμείς», δεν γίναμ' « άλλοι»,

δεν «μεταβάλλαμε» την έννοια της «ευτυχίας».

Μείναμε μόνοι μας λοιπόν,

μα ξέρουμε απ' όλους πιο καλά

τι ειν': «ελευθερία»!

Απόστολος Βεργής