Μέσα στην πολιτεία των αιώνων

- Μέσα στην πολιτεία των αιώνων -

Απογευματινός καφές και έξω βρέχει.

Ανάγκη «επιφοίτησης» γεμάτης ανθρωπιά.

Μελαγχολία ή ποίηση; Είναι

κι αυτός ο πονοκέφαλος

που λειτουργεί ως «υπενθύμιση» της ύπαρξής μου,

που λειτουργεί ως «ξυπνητήρι βιολογικά»

που έστειλε η άνοιξη για να μ' αναστατώσει.

Είμαι μια «παρελθοντική ροή»,

ειμ' ένας έρωτας που χάθηκε σε δύση,

σ' ένα μοιραίο καλοκαίρι μαγικό,

κάπου εκεί στο παρελθόν

- κάπου μέσα στο τώρα.

Απέναντί μου «τρέχουνε» οι ανοικτές ομπρέλες:

ψυχές που «υποθάλπουν» άυλα σώματα

που κάποτε «υπήρξαν».

Βροχή και στοχασμός·

και το σκοτάδι επιστρέφει, κάνοντας

διάφανη την «πολιτεία των αιώνων»·

και μένω παρατηρητής κι ερωτευμένος πάντα,

να περιμένω τη βροχή

να «δώσει» τους «χρησμούς» της.

Απόστολος Βεργής