― Η σπασμένη κιθάρα ―

― Η σπασμένη κιθάρα ―

Γκρέμισμα από κεραυνό – γκρέμισμα από χρόνο.

Σε δείχνει ένα δάχτυλο, σου λέει μια φωνή:

«Εσύ! Εσύ είσαι ο ποιητής! Εσύ! Εσύ είσαι ο πειρατής!»

«Είσαι εσύ ο εραστής;»

Κι εσύ κοιτάζεις το «ωμέγα», ανατρέχοντας

στο παρελθόν των άλλων των γραμμάτων.

«Εσύ!», επιμένει η φωνή – το δάχτυλο σε δείχνει∙

κι εσύ τρέχεις προς μια πλατεία δακρυσμένος

ψάχνοντας για να βρεις, την κιθάρα, που σου έσπασε

σαν ήσουνα μικρός, εκείνος ο ψηλός

μαυροντυμένος μπάτσος.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ