Δυο λεπτά απόλυτης ευτυχίας

Δυο λεπτά απόλυτης ευτυχίας

Πυρσοί αναμμένοι, και γύρω τους σταγόνες βρόχινες

Το φως να θέλουν να θαμπώσουν

Της ποίησης να θέλουν να αλλάξουν την μορφή∙

Ακολουθώντας — όσο φαίνονται — ίχνη από ασβέστη.

Κάποτε θα με βρουν σαν ένα άγαλμα αρχαίο

Εμένα και μαζί μου όλους τους εχθρούς

Και μαζί μου το ποτάμι

Που πριόνιζε μια εποχή κάποια στεριά.

Αυτή η αντιπαροχή θα πάρει χρόνια

Για να μετατραπεί σ' αγάπη από έρωτα

Για να μετατραπεί σε δυο λεπτά

Απόλυτης — που λένε — ευτυχίας.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ