Η ΩΣΜΩΣΗ ΩΣ ΠΑΡΑΓΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

Η ΩΣΜΩΣΗ ΩΣ ΠΑΡΑΓΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

Οι άνθρωποι ξεκίνησαν να εκφράζονται μέσα από τις τέχνες, από την προϊστορική εποχή. Αρχικά μέσω της ζωγραφικής - έχουν βρεθεί τοιχογραφίες, που απεικονίζουν τις συνήθειές τους, σε πάρα πολλά μέρη του κόσμου.

Έκτοτε κύλισε πολύ νερό στον μύλο... και οι τέχνες γίνανε πιο πολλές, ενώ η εξέλιξη προσθέτει και καινούριες, Έτσι στην ζωγραφική, προστέθηκαν: η αρχιτεκτονική. η γλυπτική, η μουσική, ο χορός, η λογοτεχνία - ποίηση, το θέατρο- κινηματογράφος και όχι μόνο αυτές, καθώς σήμερα μιλάμε και για τέχνες νέες πχ: φωτογραφία, κόμιξ κτλ.

Όλες οι τέχνες έχουνε μία κοινή αφετηρία. Είναι η ανάγκη των ανθρώπων να εκφραστούν. Είναι μια εσωτερική ανάγκη. Η ανάγκη αυτή, δεν σημαίνει βέβαια ότι σε όλους τους ανθρώπους υπάρχει το ταλέντο να το κάνουν. Έτσι κάποιοι από αυτούς ξεχωρίζουν και γίνονται ας πούμε: υπηρέτες των τεχνών, προσπαθώντας ο καθένας τους να εκφράσει και τους άλλους - αυτούς που δεν μπορούν. Ο καθένας με τον τρόπο τον δικό του, ο καθένας με την δική του τέχνη, ο καθένας με το δικό του το κοινό.

Θέλοντας και μη, όλοι αυτοί οι άνθρωποι έρχονται σε επαφή. Οι ίδιοι και τα έργα τους, οι ίδιοι και οι τέχνες τους. Κι εκεί ακριβώς είναι, που ξεκινά μια ώσμωση: θεμάτων, τεχνοτροπιών, έργων, ερεθισμάτων, ιδεών κ.τ.λ..

Η ώσμωση αυτή, μπορεί να ονομαστεί και επηρεασμός ή και πρόκληση. Ακόμη και η ζήλια, υπάρχει κάπου εκεί, και πιθανών στις τέχνες να δρα και δημιουργικά.

Έτσι οι δημιουργοί, επικοινωνούν τελικά μεταξύ τους, αλλά και με την κοινωνία, Κι όλοι μαζί, και όλες τους οι "δραστηριότητες", φτιάχνουν αυτό που λέμε γενικά κι αφηρημένα τέχνη και ακολούθως τα λεγόμενα καλλιτεχνικά ρεύματα: ρομαντισμός, ρεαλισμός, εξπρεσιονισμός, νταντά, σουρεαλισμός και δεν συμμαζεύεται... Και με σχεδόν όλες τις τέχνες να είναι μέσα τους.

Αυτό θα πει, ότι οι τέχνες ως τέχνες, ξεπερνούν, ας την πούμε, κάποια ατομικότητα, και η μια διαχέεται εντός της άλλης.

Έτσι - για παράδειγμα -, μπορεί ένας φωτογράφος να εντυπωσιαστεί από ένα τοπίο και να το φωτογραφίσει, ένας ζωγράφος να δει την φωτογραφία και μέσα της να βρει ένα ενδιαφέρον θέμα και να κάνει έναν ωραίο πίνακα ζωγραφικής. Μετά ένας ποιητής κοιτάζοντας τον πίνακα, μπορεί να εμπνευστεί μια σειρά από στίχους και ένας μουσικός να τους πάρει, να τους βάλει μουσική και να γράψει επάνω τους ένα καλό τραγούδι. Για το τραγούδι αυτό ένας σκηνοθέτης, μπορεί να φτιάξει ένα βίντεο κλιπ, μάλιστα, χρησιμοποιώντας και τον πίνακα και την αρχική φωτογραφία και τα λόγια σαν υπότιτλους, μες στην δική του την δημιουργία.

Τι βλέπουμε στο παράδειγμα; Βλέπουμε ότι ξεκινώντας από την θέα ενός τοπίου, φτάνουμε να έχουμε πέντε προϊόντα από διάφορες τέχνες, για τα οποία, ουσιαστικά αυτό το τοπίο είναι ο "σπόρος". Οι τέχνες διαπλέκονται, μα και συμπλέκονται, με ένα τρόπο μαγικό, και τόσο δημιουργικό, που πέρα από αυτές, στην ζωή μας δεν υπάρχει πουθενά - γιαυτό οι τέχνες απαιτούν ευγένεια και σεβασμό, όταν βρισκόμαστε απέναντί τους. Και σήμερα ακόμη πιο πολύ, μιας και η εμπορευματοποίηση, βάζει φραγμούς σ' αυτή την δημιουργική διαπλοκή, βάζοντας όρια (στα πλαίσια εμπορικών πολιτικών...), χαλώντας πρώτα από όλα την μαγεία.

Αυτό είναι για τους νέος, ίσως η πιο μεγάλη πρόκληση. Είναι η στιγμή, ίσως, όπου θα πρέπει να υπάρξει μια άμυλα ουσιαστική, δημιουργική, και μια επανάσταση απέναντι στην όποια τυποποίηση, που προσπαθεί να επιβληθεί από τα πάνω, σε κάθε μια από τις τέχνες χωριστά, μα ουσιαστικά στο σύνολό τους (στην ιστορία υπήρξανε πολλές τέτοιες περιπτώσεις).

Δεν υπάρχουν διαφορές, υπάρχουν μονάχα τρόποι διαφορετικοί. Κι από αυτή την διαφορετικότητα είναι που ξεκινάει η μαγεία!

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ