ΤΑ ΤΥΜΠΑΝΑ

TA TΥΜΠΑΝΑ

Λοιπόν φρουρέ;

Πες μου για το Ντονετσκ, πες μου και για την Γάζα.

Τα τύμπανα, τα θέλω να ακούγονται αλλιώς

Θέλω να δίνουν ροκ ρυθμούς

Και να μην ειν' τα τύμπανα πολέμων.

Ξέρω πως κάνεις κάθε βράδυ τα ταξίδια σου

Στα όρια που γράφει ο φόβος στις ζωές

Στα όρια, που φτιάχνουνε οι άλλοι.

Το λιόγερμα είναι στενό - είναι για λίγους μόνο.

Δεν θα το βρεις στην αγορά, με της εφημερίδας τα κουπόνια

Δεν θα σε περιμένει, ως αν τον έρωτα καρτερικά.

Θα σε δικάσει με μια διαταγή, θα σε ετελειώσει.

Λοιπόν φρουρέ;

Δεν κοιμάσαι· παραμένεις γνήσια άυπνος, φυλάγοντας το σύμπαν -

Το σύμπαν φυλέγετ' από μόνο του

Το σύμπαν είναι ψέμα.

Στην Αττική γη, το καλοκαίρι ειν' πια όλο εγκαύματα

Στην Αφροδίτη οι σεισμοί ειν' αρκετοί·

Και 'συ κρατάς στα χέρια σου όπλο μεγάλο, βαρύ και ισχυρό.

Όμως τις νύχτες

Βρίσκεις τον χρόνο να μετράς και συ τ' αστέρια.

Στις πινακίδες γράφει: προσοχή!

Το φως του ήλιου, το φοβάσαι

Τα τύμπανα χτυπούν

Τα τύμπανα σου χτυπούν να δείχνεις νικητής

Και να πανηγυρίζεις σαν οι άλλοι θα πεθαίνουν.

Στο μπλε της άγριας περικοκλάδας

Γράφονται όλα τα μεταπολεμικά σπουδαία λόγια

Κρεμιούνται πάνω της τα πιο μεγάλα τα "best sellers" της ειρήνης.

"Οι πόλεμοι ειν' αρχοντιά - είναι κυριαρχία"

Σου λεν ξανά τα τύμπανα γελώντας

Και 'συ με βήμα χήνας ταξιδεύεις.

Βρίζεις, δέρνεις, τυφλώνεις, σκοτώνεις και νικάς -

Αν ειν' αυτό νίκη πραγματική...

Λοιπόν φρουρέ;

Είναι αυτό το πράγμα νίκη;

Κι εσύ είσαι φρουρός; Και τι φρουρείς;

Φρουρείς πατρίδα; Φρουρείς μεγάλα σύννεφα;

Φρουρείς ένα χαμόγελο, μην τα παιδιά το κλέψουν;

Υπήρξες όμως και παιδί

Υπήρξες φίλαθλος ομάδας που νικούσε

Δεν έχεις διανοηθεί ποτέ, την ύπαρξη της ήττας

Στον στίβο των ανθρώπων, στον στίβο της ζωής

Στον στίβο καθ' ανώνυμης μεγάλης προσευχής

Όπου ζητά τη νίκη.

Έτσι φρουρέ, βλέπεις στολές παραλλαγής

Αντί όμορφα δέντρα - δέντρα ψηλά

Βαλμένα μέσα σε δάση σαν κι αυτά

Που στα σχολεία πια δεν τα διδάσκουν

Εσύ γνωρίζεις μόνο πως αυτά

Είναι εταιριών κεφάλαια μεγάλα -

Εσύ φρουρείς τις εταιρίες

Άλλοι φρουρούν τις εταιρίες άλλες

Γιαυτές τις εταιρίες όλοι σας θα χαθείτε

Και υα χαθούμε και εμείς.

Λοιπόν φρουρέ,

Γίνε ξανά ένα παιδί και πάλιά

Από μεγάλους ο πλανήτης είναι πλήρης.

Πάρε το τύμπανο και παίξεη

Κράτα ρυθμούς ταχύτητας - κράτα ρυθμούς αγάπης

Βγάλε το ροκ της μοναξιάς

Και κάνε το να ακουστεί και παραπέρα.

Γίνε και πάλι ένα παιδί

Πιάσε την άκρη από εκει που είχε μείνει

Από εκεί, που σε σταμάτησαν να θέλεις να μαθαίνεις

Από εκεί που σου 'μαθαν, μονάχα να φοβάσαι.

Παράτα τ' όπλο σου

Ξεκλείδωσε το χαμόγελο και μοίρασέ το·

Μοίρασέ το σε όλα τα παιδιά, μην φοβάσαι

Ο Προμηθέας τότε νίκησε, το ξέρεις.

Κι όσο κι αν επιστρέφουνε στο κόσμο οι δικτάτορες

Τα μπαλόνια ανεβαίνουνε ψηλά κι αγγίζουνε τον ήλιο.

Όχθες υπάρχουνε σε όλα τα ποτάμια

Και όλες τους ανήκουν στους ανθρώπους -

Ανατολικές, δυτικές και φυτεμένες κι έρημες·

Τα άνθη είναι άνθη και η γαλήνη αποτέλεσμα έργων ανθρώπων.

Η νύχτα είναι μια κάλυψη

Μια κάλυψη μιας αποκάλυψης μεγάλης.

Οι τελευταίες οι γενιές, δείχνουνε γερασμένες -

Λόγος κανείς για τείχη και για σύνορα

Κανείς πια δεν υπάρχει-

Ο χρόνος τους τιμώρησε τουςπάντες

Το χρήμα επέβαλε δασμούς και στην ζωή

(άνθρωποι, που ειν' άνθρωποι: πεθαίνουν).

Πάρε μαζί σου και τους άλλους τους φρουρούς

Πιάστε τα τύμπανα και τον χορό αρχίστε.

Οι Δράκοντες ζητάνε περιφρόνηση

Τ' άγρια ζώα στις αυλές, θέλουνε και φοβέρα -

Ειν' καλοκαίρι, και ο χειμώνας, που θα ρθει

Θα 'χει και κείνος χιόνια...

AΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ