ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟ ΠΑΝΤΟ

Του Νίκου Γκαμαλέτσου
ζωγράφου
Η προσωπικότητα του ζωγράφου και δασκάλου ζωγραφικής Θόδωρου Πάντου, που άφησε πριν λίγες μέρες τον μάταιο τούτο κόσμο, δεν ήταν ευρέως γνωστή. Οι Καρδιτσιώτες που τον γνώρισαν από κοντά, τον θεωρούσαν δικό τους άνθρωπο, αλλά και αυτός ένοιωθε την Καρδίτσα σαν δεύτερη πόλη του. 
Ανυπομονούσε να εγκαταλείψει την Αθήνα για να βρεθεί κοντά στους μαθητές του και να παραδώσει ότι είχε κατακτημένο ζωγραφικά στην πολύχρονη εικαστική του πορεία. Δεν ήταν τυχαίο άλλωστε που η Δημοτική Πινακοθήκη Καρδίτσας ανέδειξε το έργο του σε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση το 2006, και επισήμανε το ρόλο που έπαιξε στους νέους ζωγράφους της πόλης μας εκείνη ακριβώς τη στιγμή που τον είχαν ανάγκη.
Πριν γνωρίσω τον Θόδωρο Πάντο σαν δάσκαλο ζωγραφικής, τον είχα γνωρίσει από τα κείμενα που έγραφε στο εικαστικό περιοδικό 70Χ100, ένα περιοδικό που εξέδιδε η Ομάδα ΣΥΝ στην Αθήνα, στην οποία αυτός μαζί με τον Πέτρο Κουφοβασίλη, επίσης δάσκαλο ζωγραφικής, ήταν οι βασικοί εμψυχωτές στην ομάδα που τους πλαισίωνε. Αισθάνομαι υπερήφανος γιατί είχα αναγνωρίσει από τότε την αξία του και μετά από εισήγησή μου στο Δ.Σ. του Εικαστικού Ομίλου Καρδίτσας μαθητές και φιλότεχνοι της πόλης μας γνώρισαν αυτόν τον σπουδαίο καλλιτέχνη. Δεινός βιβλιοφάγος, εξελίχθηκε αργότερα και ο ίδιος σε εξαιρετικό συγγραφέα και μεταφραστή Γαλλικών εικαστικών βιβλίων. Γνώριζε άπταιστα Γαλλικά καθώς εγκαταλείποντας το δεύτερο έτος της Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας μετέβη, μετά απο παρότρυνση του δασκάλου του Τάσο Λυκούδη, πρώτα στη Σχολή της Roubaix της Γαλλίας και αργότερα στο Παρίσι όπου έζησε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του.
Αγάπησε την πόλη μας και ανυπομονούσε να χαρεί τη φιλοξενία μας. Στα ιδιαίτερα μαθήματα που έκανα μαζί του, ήταν απαιτητικός και είχε τη στόφα των μεγάλων δασκάλων της Αναγέννησης, όπου με την παραμικρή αφορμή ανέλυε την πινελιά τους, τη φόρμα, το χρώμα κλπ μέχρις ότου εξαντλήσει ολοκληρωτικά το θέμα. Λάτρευε την Ευρωπαϊκή ζωγραφική και τη λόγια τέχνη όπως συνήθιζε να λέει, και χάρις σ΄ αυτόν προσέγγισα τη ζωγραφική των μεγάλων δασκάλων, του Βεερμέρ, του Ρέμπραντ, τον Φρανς Χαλς, των εμπρεσιονιστών και τόσων άλλων.
Δάσκαλε καλό σου ταξίδι. Το έργο που μας άφησες είναι πολύτιμο και. πιστεύω πως θα καταταχθεί δίπλα στα έργα των άλλων μεγάλων δασκάλων!