ΑΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΜΝΗΜΗΣ

(Αποποιήσεις μνήμης)

Λόγια, πόρτες, παράθυρα, δειλία, θράσος.

Τη λεν αχαριστία τη θεά 

Κι όσοι περνούν καλά,

Περνούν εις βάρος  άλλων.

Μοτοσυκλέτες, διεθνή δίκτυα και πονοκέφαλοι,

Κάθε που ξημερώνει 

Σου 'ρχεται από μέσα σου να πεις αντίο -

Μα φοβάσαι, και κατεβάζεις χάπια,

Και σκάβεις διαρκώς μες στην ψυχή:

Φτιάχνεις θαλάμους, ψάχνεις υπομονή,

Ψάχνεις και για την έκπληξη 

Που φανερώνεται, κι αυτή, σε λίγους.

Και ύστερα, αποποιήσεις μνήμης,

Αποποιήσεις ιστορίας, αποποιήσεις ιερών θεσμών,

Αποποιήσεις χρήσεων και ψεύτικων ελπίδων.

Και ύστερα πεθαίνεις κι ανσταίνεσαι μαζί -

Δεν ξέρεις τίποτα: από πού είσαι,

Τι πιστεύεις - δεν ξέρεις ούτε καν το όνομά σου:

Δεν είναι τρέλα, δεν είν' απογοήτευση,

Δεν είναι ούτε μέρα, ούτε νύχτα.

Είναι ένα αιώνιο απόγευμα,

Ένας ακραίος αποχαιρετισμός,

Μία αμηχανία που σκοτώνει.

Μην το ψάχνεις - άνθρωποι

Είναι πάντα η αιτία.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ