Η ΣΤΡΑΤΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΡΙΛΕΣ

- Η ΣΤΡΑΤΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΡΙΛΕΣ -

Η κυρία Αποστόλου εκείνο το πρωί

φορούσε μαύρο κιλοτάκι.

Η θάλασσα ήταν φουρτουνιασμένη.

Σε όλη τη Μακεδονία

ο καιρός ήτανε βροχερός.

Οι ορειβάτες είχανε χαθεί

μες στην πυκνή ομίχλη.

Η  κυρία Αποστόλου φερόταν 

σε όλους με το σεις και με το σας.

Οι μέρες περνούσαν αργά,

είχαν σιγήσει οι ασύρματοι,

είχε πεθάνει ο θυμός.

Η κυρία Αποστόλου δίσταζε

να γδυθεί,

της χώρας τα ταξί 

είχαν κηρύξει απεργία,

μόνο ο ταχυδρόμος μοίραζε

από νωρίς την αλληλογραφία

και τα άρματα του καρναβαλιού

ήτανε πλέον εφοδιασμένα με σειρήνες.

Η κυρία Αποστόλου άναψε το τζάκι,

στην παρέλαση είχαν εμφανιστεί τα νέα όπλα,

στην κουζίνα οι πατάτες είχαν βρέθηκαν 

εντός του τηγανιού,

έστω για λίγο, έστω για μόνο δυο λεπτά.

Η κυρία Αποστόλου θυμόταν πάντοτε

κάποιο παλιό Ιούνη.

Τα χρόνια πέρασαν και πήγαν μακριά.

Οι μέρες μας, ταξίδεψαν

και έφτασαν στην γη 

μέσα σε ένα απόλυτο ημίφως.

Η κυρία Αποστόλου έκανε έρωτα

απολαμβάνοντας την κάθε του στιγμή.

Ανταύγειες ήτανε τα δειλινά,

τόξο ουράνιο στον ουρανό είχε ανέλθει

και πίσω από τη θολή πραγματικότητα

ερχόταν η στρατιά με τους γορίλες.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ