Το αερόστατο

(Το αερόστατο)

Το κλάμα ενός παιδιού,
είναι που μεταβάλλει 
την ήρεμη απογευματινή 
δομή της συνοικίας.
Κάπου μακριά
έχει ανάψει μια φωτιά
και καίει άγνωστες ψυχές 
από το περιθώριο της πρώτης 
μέρας της δημιουργίας.

Δύο αιώνες φαντασίας
δεν κατάφεραν αγγίξουνε τις κορυφογραμμές
των ξακουστών Αγράφων.
Υπάρχουν άνθρωποι εκεί
που θέλουνε να ζουν ακόμα στις σπηλιές,
που θέλουνε αν επικοινωνούν με το ταμ – ταμ,
που θέλουν να πιστεύουνε στα ζώα.

Κάπου στην δύση ο τίμιος Ιάκωβος
το μέλλον αφουγκράζεται και κλαίει.
Τα χρόνια που θα 'θρουν 
θα ειν' δασύτριχα.
Οι αποφάσεις λείφθηκαν
σε έναν απ' τους μπλε ουρανοξύστες.

Δεν ντρέπομαι που 'χω μια άποψη κι εγώ.
Ντρέπομαι που μιλούν
μόνο αυτοί που δεν ακούνε.

Γιαυτό και συνεχίζει να δημιουργεί
και να δοξάζεται
η ξακουστή Μαφία.
Γιαυτό το αερόστατο 
πετά στο βάθος του ορίζοντα,
γιαυτό δεν πλησιάζει.

Απόστολος Βεργής