ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ

ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ

• H αγάπη δεν είναι κάτι δεδομένο ή μια παγίωση. Η αγάπη είναι ένας αγώνας, είναι η πιο ωραία χρονική διαδικασία, δεδομένου του υπέροχου της φύσης της. Η αγάπη είναι η αγωνία του να μην υπάρξει τέλος στην ψυχική μας (κυρίως) ένωση με κάτι. Η αγάπη (υπάρχοντος του τέλους) δεν απέχει από αυτό που έχει ονομαστεί από τους αρχαίους μας προγόνους τραγωδία και που 'χει βρει την περιγραφή του σε χιλιάδες μύθους ανά τον κόσμο, αλλά και σε δισεκατομμύρια μικρών και μεγάλων ιστορικών συμβάντων. Κι όμως, εάν κανείς το ψάξει προσεκτικά είναι λίγοι (σχετικά με το πόσοι φαίνεται) οι άνθρωποι που πραγματικά ψάχνουνε και αγωνίζονται για την αγάπη. Αυτό που συνήθως υπάρχει είναι ο εγωισμός - εξ ου προερχόμενη και η εκχυδαϊσμένη έννοια: "καψούρα", που κυριαρχεί στα εγωιστικά άτομα στις περιπτώσεις που υπάρχουνε αρνήσεις. Ο έρωτας είναι μια χρονικά μεταβατική περίοδος που μπορεί να βγάλει ή στην αγάπη ή στον εγωισμό. Δεν ειν' ο ίδιος (αν και υπερβατικά μπορεί να χαρακτηριστεί και έτσι) τραγωδία, είναι μία πορεία που οδηγεί στην τραγωδία. Στην τραγωδία που η αγάπη παραμένει η δημοκρατία εμποτίζει το υποκείμενο, γιατί και πέραν της αρνήσεως συνεχίζει (υπερβατικώ τω τρόπω) να λειτουργεί αγαπώντας, έστω και σιωπηλά, έστω και υπογείως, ακόμη και αν προσποιείται το αντίθετο (γιατί έτσι πρέπει). Από την άλλη ο εγωισμός συνδέεται με τον αυταρχισμό και δια της λαϊκιστι ονομαζόμενης "καψούρας" με την αυτοκαταστροφή και με το μίσος - μια άλλη, δηλαδή, μορφή τραγωδίας που έχει κάθετο το καθαρτικό της τέλος. Δυστυχώς η κοινωνία μας δεν είναι ευθύγραμμη και τραγωδίες βρίσκουμε και από τις δυο μορφές στην καθημερινότητά μας - το ζητούμενο εντέλει είναι η ευγένεια, η ποιότητα και φυσικά το χιούμορ.
• ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ