"Του δάσους η πηγή"

"Του δάσους η πηγή"

Στεριώσαμε στον στον κάμπο μας·

μακριά απ' τις ακτές, κοντά στα μονοπάτια

που μας τραβούν προς τα βουνά,

στο κέντρο απ' το "πουθενά"

και στην αρχή της "μέρας".

Πρώτα ήλθαν τα τρένα, μετά τα αυτοκίνητα

και φτιάξαν τη διάσταση του χρόνου:

πέρασαν μέρες και "Λαμπρές",

αλλάξαν οι "Παράδεισοι",

αλλάξανε οι "Σύμμαχοι"

και εμείς εδώ: στα "ίδια".

«Ω! Πηγή του δάσους! Μίλα!

»Πρόβλεψε! Βάλε μπροστά τα όργανα!

»Ξεκίνα πρώτη το χορό!

»Και με αθάνατο νερό,

»καθάρισε τις πρόσφατες πληγές μας...».

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ