─ Δακρυσμένοι μαστοί ─

─ Δακρυσμένοι μαστοί ─

Δωμάτιο παραθαλάσσιου ξενοδοχείου ταξιδεύει

όμοια και ο έρωτας που κάναμε εκεί.

Φταίει η νύχτα προφανώς

φταίει και το αντίγραφό σου

που μου το έστειλες εσύ ─ που μου το στείλαν άλλοι

και στέκει απέναντί μου.

Φοράω στο κεφάλι μου ένα μεγάλο κράνος.

Περίεργο. Τριγύρω δεν υπάρχει πουθενά στρατός∙

ούτε υπάρχουν δαίμονες με γυριστά κεφάλια.

Άλλωστε οι ασπίδες έπεσαν πιο πριν∙

κείνη την μέρα ακριβώς, που την γιορτάζουν όλοι.

Ο έρωτας πρέπει να ειν' δικαίωμα για αετούς

όταν μία δεκαοκτάχρονη κοιτά προς το φεγγάρι ─

όταν τελειώνουνε και χάνουν την αξία τους

τα όργια των ξακουστών ανθρώπων∙

όταν απ' τους μαστούς της όμορφης γυναίκας, της αγνής

τρέχουνε δάκρυα πολλά, λυπούνται για τον κόσμο.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ