ΑΦΟΥ ΓΚΡΕΜΙΣΤΗΚΕ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΒΟΥΝΟ

ΑΦΟΥ ΓΚΡΕΜΙΣΤΗΚΕ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΒΟΥΝΟ

Μόνη της μία συκιά, που φύτρωσε σε τρύπα της ασφάλτου - μία μονάδα πράσινο, στο σύνολο του γκρίζου. Όπως κι οι εξερευνητές, που βρήκανε τον κόσμο.

Κρατάω το κεφάλι μου συχνά, σαν βλέπω αυτά τα μάτια. Ειν' έγκλημα κάθε νοθεία της ζωής, που γίνετ' απ' τον χρόνο. Απόψε το φεγγάρι είναι πολύχρωμο. Κάποια από τον δρόμο μου περνά. Η Πενταγιώτισσα χορεύει. Τα πάθη ειν΄ αλλού. Το κράτος ειν' αλλού. Η Καλιφόρνια είναι μονάχα πόθος.

Α! Στα μαλλιά της έχει πιαστεί ένα λουλούδι. Μοιάζει τσιγγάνα. Μοιάζει ερωτική πηγή. Το θάρρος ειν' ανώφελο, ακόμη κι αν υπάρχει.

Ακούγετ' ένας κρότος. Γκρεμίζεται το μαγικό βουνό. Κρατώ ψηλά την φαντασία. Κι όσο η εξουσία, να ακουμπάει προσπαθεί, πάνω σε βάσεις άλλων· την οικτίρω, την λοιδορώ και φεύγω.

Γκρεμίζεται το μαγικό βουνό - βουνά υπάρχουν κι άλλα. Μπροστά μου δυο αρώματα: το ένα είναι που περνά, το άλλο ειν' αγάπη. Το καταλαβαίνω τελικά απ' την οσμή και πράττω καταλλήλως.

Την σκέψη μου την σπάω συνεχώς. Την φτιάχνω όπως πρέπει. Ότι γράφεται με απόλαυση, κερνιέται μ' αποχή. Πόλεων γράφω ονόματα στην τύχη: Ιερουσαλήμ, Κρακοβία, Σπάρτη, Καρθαγένη, Ρίγα.

Κάποια γυναίκα υποτίθεται πως μ' αγαπά - μπορεί εκεί να μένει.

AΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ